Δικαίωση για Σαββίδη ο Ίβιτς
Στη ζωή παίρνεις στο τέλος ότι αξίζεις και κάθε χρόνο ο ΠΑΟΚ παίρνει αυτό που του αξίζει με βάση τις πράξεις του.
Φέτος αξίζει πολλά περισσότερα απ ΄ ότι τις προηγούμενες σεζόν και πρέπει, όλα να πάνε στραβά για να μην πετύχει κάτι στο τέλος της σεζόν. Ο ΠΑΟΚ παίζει το πιο όμορφο ποδόσφαιρο στην χώρα. Είχαν χρόνια οι φίλαθλοι του να έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την ομάδα τους να παίζει τόσο θεαματικά αλλά κυρίως να καταφέρνει να συνδυάζει το θέαμα με τον ορθολογισμό. Η ομάδα παραμένει να είναι ο καθρέφτης του προπονητή της που ως άλλο δεκάρι «ήξερε πολλά κιλά μπάλα» αλλά ταυτόχρονα ήταν σοβαρός και πειθαρχημένος. Έτσι με αυτή την αγωνιστική πειθαρχεία νίκησε και τον Παναιτωλικό παρόλο που αγωνιζόταν με δέκα παίκτες.
Από την πρώτη στιγμή που ήρθε ο Βλάνταν Ίβιτς στον Δικέφαλο ανέφερα όλα αυτά τα στοιχεία και η στήριξη όχι στο πρόσωπο αλλά στην λογική, με δικαιώνει. Το σημαντικότερο είναι πως δικαιώνει τον Ιβαν Σαββίδη που αποφάσισε πέρσι να τον κάνει πρώτο προπονητή και που δεν τον έδιωξε, όταν ήρθαν τα δύσκολα.
Έγραφα συχνά πως ο ΠΑΟΚ του Ιβάν Σαββίδη τα έχει όλα και του λείπει ένα… κλικ για να πετύχει. Να βρεθεί δηλαδή ένας, δύο άνθρωποι που θα μπορούν να συνεργαστούν άψογα μεταξύ τους, θα καταφέρουν να στρώσουν τα αποδυτήρια, να φτιάξουν μία καλή ομάδα (αφού τα χρήματα υπάρχουν) και να μπορέσει έτσι να τους εμπιστευτεί ο Σαββίδης.
Νομίζω ότι κα η καλή χημεία που είχαν μεταξύ τους ο Ίβιτς με τον Μίχελ παρόλο που δεν γνωριζόντουσαν από πριν, έπαιξε τον ρόλο του αφού στις κρίσιμες αποφάσεις, οι δύο άνδρες ήταν μαζί και ήθελαν το ίδιο πράγμα και έλεγαν το ίδιο. Κανείς δεν είναι τέλειος κανείς δεν αποφεύγει τα λάθη. Το θέμα είναι ότι έχουν δημιουργηθούν οι βάσεις ώστε και από τα λάθη ο ΠΑΟΚ να μην ταράσσεται αλλά να τα… παλεύει και στο τέλος να βγαίνει κερδισμένος.
Πολλά λοιπόν τα βλέπουμε πρώτη φορά στον ΠΑΟΚ του Ιβάν Σαββίδη. Όπως τις μεταγραφές του χειμώνα που βλέπουμε πρώτη φορά να γίνονται κινήσεις με απόλυτη ποδοσφαιρική λογική. Πρώτη φορά μάλιστα οι νέοι ποδοσφαιριστές θα ενσωματωθούν σε μία ομάδα με αρχή και τέλος και όχι σε ένα… μπάχαλο, ώστε να πρέπει υπό πίεση να αποδείξουν πράγματα και είναι πολύ πιθανόν να βοηθήσουν άμεσα την ομάδα, που μετά από πολλά χρόνια είναι έτοιμη να τους υποδεχθεί.
Μία ομάδα που πραγματικά είναι σαν μία οικογένεια και το παρατηρεί κανείς όχι μόνο μέσα στο γήπεδο αλλά και έξω από αυτό. Ο ΠΑΟΚ αν δεν κάνει συνταρακτική λάθη στην διαχείριση των αποδυτηρίων του και του περίγυρου του, στο τέλος θα πανηγυρίσει κάτι σημαντικό και αν όχι, τουλάχιστον θα έχει βάλει για πρώτη φορά γερές βάσεις, ώστε τη νέα σεζόν να χτυπήσει πραγματικά τον τίτλο στα λόγια και όχι στις πράξεις, καθώς πλέον θα έχει έναν σταθερό κορμό και δεν θα είναι ξανά στο ράβε-ξήλωνε του ρόστερ του.