Όσο υπάρχει Μπεργκ…
Ο Παναθηναϊκός δεν πήρε την πρόκριση από το πρώτο ματς, όπως θα ήθελαν ο προπονητής, οι παίκτες και ο κόσμος του, πήρε όμως προβάδισμα πρόκρισης.
Το 2-0 είναι το σκορ που θέλει ο κάθε προπονητής για πρώτο ματς και ο Μαρίνος Ουζουνίδης, οφείλει να είναι ικανοποιημένος. Και από την εικόνα της ομάδας του και από το τελικό αποτέλεσμα. Τώρα θα μου πεις με τέτοια διαφορά στις τελικές, το τριφύλλι θα μπορούσε να είχε καθαρίσει από τώρα την πρόκριση αλλά επειδή η μπάλα είναι πόρνη και έχει επιφυλάξει ουκ ολίγα χουνέρια σε ανάλογα ματς στην ομάδα που είχε την υπεροχή, οι πράσινοι έχουν κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένοι και αισιόδοξοι. Α… Και χίλιους λόγους να αποθεώνουν τον Μάρκους Μπεργκ.
Ο -μακράν του δευτέρου-ποιοτικότερος ποδοσφαιριστής στα ελληνικά γήπεδα έβαλε και πάλι τη σφραγίδα του σε μια νίκη του Παναθηναϊκού και μάλιστα χωρίς καν να σκοράρει. Έφτιαξε και τα δυο γκολ και μάλιστα ένα με το κεφάλι κι ένα με το πόδι, αποτέλεσε μόνιμη πηγή κινδύνου για τον ΠΑΟΚ και γενικά με την παρουσία του δημιουργούσε όχι απλά την αίσθηση αλλά τη βεβαιότητα ότι ο Παναθηναϊκός θα ήταν ο τελικός νικητής στο ματς. Ο Σουηδός, πολύ απλά, ανεβάζει τουλάχιστον μία κλάση όλη την ομάδα και αποτελεί τον ηγέτη του τριφυλλιού.
Πλην του Μπεργκ, η νίκη-μισή πρόκριση πιστώνεται και στον Ουζουνίδη, που μετά τα πειράματα της Τούμπας, επανάφερε τη λογική και αποκατέστησε την τάξη. Ο Παναθηναϊκός έπειτα από αρκετό καιρό έχει έναν προπονητή που μπορεί να επενδύσει άφοβα πάνω του και να του δώσει την ελευθερία να φτιάξει την ομάδα που θα διεκδικήσει το πρωτάθλημα της επόμενης σεζόν. Ο Μαρίνος ξέρει τι κάνει. Τόσο απλά.
Στον αντίποδα ο ΠΑΟΚ, κατέβηκε στη Λεωφόρο για να φυλάξει τα νώτα του έφαγε δύο γκολ και δεν έβαλε κανένα. Όσο κι αν το ποδόσφαιρο δεν είναι το δικαιότερο άθλημα, στη Λεωφόρο, αποδόθηκε δικαιοσύνη και ο Ίβιτς θα πρέπει να αναθεωρήσει τα πλάνα του κατά πολύ αν θέλει να διεκδικήσει την πρόκριση. Για την ακρίβεια τις πιθανότητες που έχει πια μετά το 0-2…