Aυτό που έκανε ο Ουζουνίδης, θέλει πολλά κιλά «καρύδια»

Και ότι ο ιστορικός του μέλλοντος θα του δώσει μια θέση στο πλευρό των «κοράκων» που έχουν γράψει τη δική τους Ιστορία ή έστω έχουν παραχαράξει την Ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Δεν χρειάζεται να μπούμε στη διαδικασία να αναλύσουμε τι φάσεις για να βγει το συμπέρασμα ότι ο Παναθηναϊκός, πέρα από την ατυχία ή την αδυναμία των παικτών του να σκοράρουν στο πρώτο μέρος, μπορεί να… χρεώσει τον αποκλεισμό στον διαιτητή. Αλλά προφανώς δεν είναι η πρώτη φορά που «σφάζεται» κι ενδεχομένως δεν θα είναι και η τελευταία. Εκτός κι αν κάποιος συνεχίζει να πιστεύει το παραμύθι της «εξυγίανσης» ή της… συμμαχίας. Ουδείς θέλει το 50-50 στην Ελλάδα. Και πολύ περισσότερο οι ισχυροί ή έστω όσο μπορούν να κάνουν παιχνίδι στο παρασκήνιο. Όπως δηλαδή ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ. Ο Παναθηναϊκός είναι φανερό ότι δεν μπορεί ή δεν θέλει…

Εξαρτάται σε ποιον κόσμο θέλεις να ζήσεις. Στον πραγματικό ή στον ρομαντικό. Ο Μαρίνος Ουζουνίδης δεν μπορεί να επιλέξει. Δεν πρέπει. Δουλειά του είναι να φτιάξει την ομάδα του για να νικάει και να πάρει τίτλους. Αν φώναζε για τον Κύζα, αυτόματα αφαιρούσε το δικαίωμα από τον εαυτό του, να επιβάλλει στους παίκτες του να μην ασχολούνται με τον διαιτητή. Γιατί αν οι πράσινοι συνεχίσουν στο ίδιο βιολί ακόμα και τις φορές που δεν θα αδικούνται (λίγες ή περισσότερες) θα έχουν πάντα πολλές πιθανότητες να στραβοπατήσουν. Αφενός μεν γιατί δεν θα είναι συγκεντρωμένοι στο στόχο, αφετέρου δε γιατί θα έχουν το άλλοθι της αποτυχίας.

Στην πρώτη αντίδραση του λοιπόν, με το… αίμα να είναι ακόμη ζεστό, ο Ουζουνίδης δεν ασχολήθηκε καν με τον διαιτητή. Κι είναι μαγκιά του. Πολύ μεγάλη. Θέλει πολλά κιλά «καρύδια» για να μην χρεώσεις την μεγαλύτερη αποτυχία στο διάστημα που είσαι στον πάγκο του Παναθηναϊκού στον διαιτητή (παρότι μπορούσες) και να το πάρεις πάνω σου. Και με αυτή τη νοοτροπία, ο Ουζουνίδης έχει πολλές πιθανότητες του χρόνου να είναι πρωταθλητής, ακόμη κι αν βρεθούν 20… Κύζες στο δρόμο του…