Κλείστε το κι ανοίξτε ένα μπακάλικο
Αν κάτι μοιάζει ακατόρθωτο στην Ελλάδα, αυτό είναι η διοργάνωση ενός τελικού κυπέλλου.
Ενός ποδοσφαιρικού αγώνα ντε, που διεξάγεται σε ένα γήπεδο που θα πρέπει να φιλοξενήσει δύο ομάδες και τους οπαδούς τους!
Υπό κανονικές συνθήκες στις αίθουσες συντάξεως των sites σήμερα θα ετοιμάζονταν αφιερώματα για την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ. Τις μεταξύ τους αναμετρήσεις, τα όμορφα γκολ που μας έχουν προσφέρει στους τελικούς που έχουν συμμετάσχει, τους κορυφαίους τους όλων των εποχών και άλλα τέτοια θέματα που παραδοσιακά παρουσιάζονται στις εφημερίδες και τα sites τις παραμονές τέτοιων σημαντικών παιχνιδιών.
Γιατί ουσιαστικά για αυτό μιλάμε. Για ένα παιχνίδι. Και τι είπαμε πως προσφέρουν τα παιχνίδια; Γέλιο. Ευτυχία. Αυτή είναι η σημασία τους. Για αυτό υπάρχουν. Όχι στην χώρα μας όμως.
Εδώ το αντιμετωπίζουμε ως ένα πολεμικό γεγονός. Συσκέψεις για την έδρα, συσκέψεις για τα εισιτήρια, συσκέψεις για το πώς θα κατευθυνθούν οι οπαδοί των δύο ομάδων στο γήπεδο, συσκέψεις ακόμα και για τις δηλώσεις των παραγόντων! Ομορφιές!
Φτάσαμε λοιπόν μια μέρα πριν την διεξαγωγή του αγώνα να μην ξέρουμε αν τελικά αυτός θα γίνει. Να θυμίσουμε κάπου εδώ ότι πέρυσι ο τελικός της ίδιας διοργάνωσης έγινε με περίπου ένα μήνα καθυστέρηση. Καλό ε; Κι εκεί που νομίζαμε ότι τα έχουμε δει όλα, έρχεται η φετινή διοργάνωση για να μας θυμίσει που ζούμε.
Οι πρόεδροι των δύο ομάδων βγάζουν κοινή ανακοίνωση ευχόμενοι όλα να κυλήσουν ομαλά και να μην υπάρξει πρόβλημα ανάμεσα στους οπαδούς. Και λίγη ώρα μετά η ΓΓΑ ανακοινώνει ότι θα υπάρξει αναβολή. Οι ομάδες πιέζουν όμως και η ΕΠΟ επίσης. Οπότε η ΓΓΑ παίρνει πίσω τα λεγόμενά της και δίνει παράταση στον χρόνο που αναμένει λύσεις ώστε να μην υπάρξει αναβολή. Δηλαδή «είπαμε να μην παίξουμε, αλλά αφού θέλουν οι άλλοι είπαμε κι εμείς ναι, να παίξουμε αρκεί να μπορέσουμε. Πείτε στους άλλους να δώσουν τη λύση κι από εμάς οκ». Σαν να ακούς τον Χατζηχρήστο να μιλάει στον «μπακαλόγατο» ή τον ένδοξο παράγοντα του Εδεσσαϊκού να σου «καίει» το κεφάλι.
Η ΑΕΚ λένε ότι πάει Βόλο κι ότι βγει. Καλό κι αυτό. Θα πάνε μια εκδρομή οι άνθρωποι κι αν τους κάτσει να παίξουν, θα παίξουν. Αν όχι, θα αράξουν σε καμιά ταβέρνα για τσίπουρα και ο πρόεδρος θα στείλει τον λογαριασμό στην ΕΠΟ.
Εκτός κι αν το πάρουν απόφαση οι υπεύθυνοι, το κλείσουν το ποδοσφαιρικό μαγαζάκι κι ανοίξουν κανένα μπακάλικο. Να έχει και τραπεζάκια να σερβίρουν ρακές με μεζέ. Να κάθονται εκεί όλοι μαζί να τα λένε, να κάνουν την πλακίτσα τους και να ξέρουμε όλοι με ποιους έχουμε μπλέξει.
Μπακάληδες. Κι αν κερνάνε και καμιά ρακή παραπάνω θα είναι και τσίφτηδες. Θα παίρνουν κι ένα ευχαριστώ από τους πελάτες. Γιατί τώρα το μόνο που απολαμβάνουν είναι να τους κράζει όλη η Ελλάδα…