Μεγάλη μπουκιά φάε αλλά… ο Παναθηναϊκός βρήκε προπονητή για πολλά χρόνια!
Την προηγούμενη φορά που ο Παναθηναϊκός έπαιξε με την Γκαμπάλα, Καμπάλα ή όπως αλλιώς λένε αυτό το «χωριό», όλοι θυμόμαστε τι συνέβη.
Αυτή τη φορά 50 φορές να έπαιζαν οι δύο ομάδες το τριφύλλι θα κέρδιζε και τις 50. Κι όχι γιατί αυτός ο Παναθηναϊκός έχει πολύ και πολύ περισσότερους καλύτερους παίκτες από τον προηγούμενο ή επειδή η Γκαμπάλα είναι πολύ χειρότερη από την τότε ομάδα. Απλά τώρα ο Παναθηναϊκός έχει στον πάγκο του έναν προπονητή που ξέρει τι θέλει, πως θα το πάρει και δεν καταπίνει θάλασσα στην τρικυμία. Ακόμη και στο ξεκίνημα του δευτέρου μέρους όταν ο Παναθηναϊκός φάνηκε να χάνει για κάποια λεπτά τη συγκέντρωση του και ήρθε το αυτογκόλ σαν… τιμωρία, ουδείς πίστεψε ότι θα δούμε ξανά το ίδιο έργο. Κι αυτό είναι κατάκτηση του Ουζουνίδη.
Με απλές κινήσεις και κυρίως με ψυχραιμία ο Μαρίνος επανάφερε στο πλάνο τους παίκτες του και από τη στιγμή που δεν υπήρξε… κανένας πανικός, όλα πήραν τον δρόμο τους. Το τριφύλλι ισοφάρισε σε χρόνο dt, έκανε το 2-1 και αν ήταν λίγο προσεκτικότεροι οι πράσινοι το σκορ θα μπορούσε άνετα να ήταν μεγαλύτερο. Τα λέγαμε και τις προάλλες. Ο Ουζουνίδης αποδεικνύει κάθε μέρα ότι είναι καλός προπονητής. Κι όσο κι αν είναι παρακινδυνευμένο να το λες, θαρρώ πως ο Αλαφούζος οφείλει να επενδύσει στον Μαρίνο. Ακόμη και τότε που ο Ουζουνίδης δεν θα είναι… ασπίδα. Ειδικά τότε. Με δεδομένο ότι στο παρελθόν ο ισχυρός άνδρας του τριφυλλιού στήριξε τους…αστήρικτους, οι συνθήκες είναι υπέρ του Ουζουνίδη. Ή μάλλον υπέρ του Παναθηναϊκού…