Θέλουμε όλοι να πάει καλά η Εθνική;
Το ελληνικό μπάσκετ έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Αυτά που το έχουν κάνει, μακράν του δευτέρου, το πλέον επιτυχημένο άθλημα στην Ιστορία του ελληνικού αθλητισμού.
Σκληρή άμυνα, πάθος και κυρίως μυαλό και σε άμυνα και σε επίθεση. Οι παίκτες της τωρινής Εθνικής, έχουν αυτά τα στοιχεία. Άλλος περισσότερο κι άλλος λιγότερο. Μετά το πρώτο τρίλεπτο και μέχρι να απειληθούν με διασυρμό από τους Γάλλους, πήγαμε κόντρα στη φύση μας. Παίζαμε με το ένστικτο απέναντι σε μια ομάδα που και καλύτερους αθλητές είχε και περισσότερο μυαλό από εμάς. Το ότι καταφέραμε να δείχνουν οι Γάλλοι πιο «μυαλωμένοι» από εμάς, θέλει-η αλήθεια είναι- μεγάλη προσπάθεια…
Όταν θυμηθήκαμε τις βασικές αρχές μας, οι οποίες είτε τον Μίσσα, είτε τον… Πατ Ράιλι έχεις στον πάγκο οφείλεις να τις ακολουθήσεις, όχι απλά κλείσαμε το σκορ αλλά αν ήμασταν λίγο προσεκτικότεροι, πιο τυχεροί και ενδεχομένως όχι απέναντι σε αυτούς τους διαιτητές (ακόμη κι όταν οι Γάλλοι ήταν στο +20 έπαιζαν… Γαλλία), πιθανότατα θα θυμόμασταν μέρες του 2005…
Η Εθνική αδίκησε τον εαυτό της με την εμφάνιση των τριών δεκαλέπτων. Και είμαι σίγουρος ότι από τον συγκινητικό Θανάση Αντετοκούμπο μέχρι τον παίκτη με… καθόλου συμμετοχή, άπαντες έφυγαν από το παρκέ με πληγωμένο τον εγωϊσμό τους. Μένει να το αποδείξουν, αρχής γενομένης από το ματς με τη Σλοβενία…
Προσωπικά, αυτό που με στενοχωρεί, λάθος, με εξοργίζει είναι η… τάση που βγαίνει μέσω των social media κι όχι μόνο από κόσμο και κοσμάκη. Από την ιστορία με τον Γιάννη Αντετοκούμπο, μέχρι το… ξύλο Μπουρούση-Παππά, την επιλογή Μίσσα έως αν ο Παππάς ήταν στη φωτό στη σκάλα του αεροπλάνο και τις… φανέλες της Εθνικής, αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει κόσμος που δεν πεθαίνει κιόλας για να πάει καλά η Ελλάδα. Για τους δικούς του λόγους… Είναι άλλο να διαφωνείς με κάποια επιλογή πχ του Μίσσα κι άλλο να εύχεσαι να φάμε 20άρες για να κάνεις μικροπολιτική…
Για να τελειώνουμε. Οι Γάλλοι έχασαν από τους Φινλανδούς και μπήκαν μέσα κόντρα στην Ελλάδα με το μαχαίρι στα δόντια. Αύριο το μαχαίρι πρέπει να είναι στο ελληνικό στόμα… Και να μην βγει ποτέ, μέχρι το τέλος του τουρνουά, ακόμη κι αν κάποιοι το θέλουν για να το καρφώσουν στην πλάτη των παιδιών. Κυρίως γι’αυτό.