Και γαμώ τις εξυγιάνσεις να’ούμε!
Από τις εκλογές της ΕΠΟ, έχουμε… χεστεί στη χαρά που το ελληνικό ποδόσφαιρο καθάρισε! Προφανώς η μπόχα που προκάλεσε η διαιτησία του Μάνταλου στο Περιστέρι είναι από εμάς τους… χαρούμενους, τους ευτυχείς από την εξυγίανση και όχι επειδή τέτοιες διαιτησίες είναι βγαλμένες από τον βόθρο του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Ο Μάνταλος στέρησε από τον μισό και βασανισμένο Παναθηναϊκό τρεις βαθμούς που θα του έδιναν το δικαίωμα να συνεχίσει να ανασαίνει. Να έχει ελπίδες πως θα κερδίσει τη μάχη με τα προβλήματα, τις… διαρροές παικτών και εν τέλει με την κακή του τη μοίρα. Αυτή που εν πολλοίς έχει διαμορφωθεί από διάφορους… Μάνταλους κατά το παρελθόν. Κι ενδεχομένως από τους Μάνταλους του μέλλοντος, που απλά αποτελούν παιδιά των εξυγιαντών.
«Και γαμώ τους εξυγιαντές να’ούμε» που θα έλεγε και ο Χάρυ Κλυν. Ναι, αυτός που κάποτε ασχολήθηκε με τον Απόλλων Καλαμαριάς κι έφυγε τρέχοντας… Όπως κι άλλοι πολλοί…
Δεν θέλω να γράψω πολλά… Όχι γιατί δεν έχω… Αλλά γιατί εδώ και καιρό, θεωρώ ότι όποιος ασχολείται με αυτό που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο, υποτιμάει τη νοημοσύνη του. Καλύτερα να βλέπεις σαπουνόπερα… Μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει… Το ότι ο «οίκος ανοχής» έφυγε από τα κόκκινα φανάρια και πήγε αλλού, προσωπικά με αφήνει αδιάφορο… Όπως φυσικά και αν αυτή τη φορά στο σφαγείο κατά του Παναθηναϊκού κερδισμένος είναι ο Ατρόμητος... Σιγά τον συστημικό!
Σοβαροί να είμαστε… Σε αυτή τη διαδικασία κερδισμένος είναι μόνο ο «νταβατζής». Και χαμένος μονίμως (πια) ο Παναθηναϊκός… Χαμένος στο γήπεδο, κερδισμένος όμως κάπου αλλού… Στη συνείδηση του φίλαθλου κόσμου… Όση έχει απομείνει εν πάσει περιπτώσει… Παιδιά, εσείς οι νικητές, οι πολεμιστές του φωτός, φιλιά στο σπίτι… Μην αλλάζετε ούτε πλευρό!