Ταμπλ ντοτ και στα μούτρα σας!
Ρε πάτε καλά; Είναι δυνατόν τέτοιες εποχές, να υπάρχει ακόμα αυτό το πράμα;
Άρθρο του Κώστα Βαϊμάκη
Ονομάζεται table d'hôte. «Ταμπλ ντοτ». Όχι «νταμπλ ντοτ», όπως το λένε πολλοί. Και το λένε έτσι όχι μόνο διότι είναι μυρωδιάδες από γαλλικά, αλλά κυρίως διότι πληρώνεις περίπου τα διπλά, «νταμπλ», αλλά όχι πρωτάθλημα-κύπελλο, «νταμπλ» με ένα 50ευρω κι ένα ακόμα 50ευρω. Και σημαίνει ότι υπάρχει ένα συγκεκριμένο μενού, με συγκεκριμένα πιάτα και συγκεκριμένη τιμή. Κυρίως στις γιορτές. Και πάντα η τιμή είναι τόσο φιλική, που για να κλείσεις για παράδειγμα ένα τραπέζι στα μπουζούκια ή σε ένα εστιατόριο, πρέπει να πας στο «Ριχάρδο» και να ενεχυριάσεις το ένα σου νεφρό. Τουλάχιστον. Ενδεχομένως και το ήπαρ σου.
Καταρχάς είναι ηλίθιο ένα πράγμα που λέγεται «table d'hôte». Με αυτό το «^» πάνω από το «o». Τι είναι αυτά ρε; Τι είμαστε, τίποτε πορκουάδες; Τίποτα σιλβουπλέδες; Τίποτα τρυφεροί, με πιάνο – γαλλικά – μπαλέτο; Πείτε το κανονικά, ελληνικά, να καταλαβαινόμαστε. Να το πληρώνουμε αλλά να ξέρουμε τι σκατά πληρώνουμε. Πώς λέγεται. Πώς λέμε «ΕΝΦΙΑ»; Έχει ένα ειδικό βάρος. Μια υπόσταση. Μια θεωρία. Τον πληρώνεις και γουστάρεις. Πώς λέμε «Τέλη Κυκλοφορίας»; Το λες και γεμίζει το στόμα σου. Το πληρώνεις και λες κι «ευχαριστώ, τα λέμε του χρόνου πάλι». «Τέλος Επιτηδεύματος»: υγραίνεσαι και μόνο που το σκέφτεσαι. Αναστατώνεσαι. Έχεις πολλαπλούς οργασμούς μπροστά στο ταμείο της τράπεζας.
Διαβάστε περισσότερα στο Ratpack.gr