Πρώτοι εμείς, κάναμε τον Τάκη «πατσαβούρα»…
Στην Ελλάδα, από τα παλιά τα χρόνια, αν ήθελες να μακροημερεύσεις ως προπονητής, ένα πράγμα έπρεπε να κάνεις: Να αλλάξεις διαβατήριο. Αν είσαι Έλληνας βεβαίως-βεβαίως.
Έχει κανείς αντίρρηση ότι αν ο μακαρίτης ο Γκέραρντ ήταν όντως… Γκεραρντάκης, θα είχε μηδενικές πιθανότητες να γίνει «αιώνιος» προπονητής του ΟΦΗ; Πως δεν θα τον έστελναν στην πρώτη αποτυχία; Πως δεν θα τον έστελναν ακόμη και στην… επιτυχία; Ή έστω πως θα διάβαζε παντού ότι είναι «τελειωμένος» ακόμη κι αν δεν ήταν; Πως θα γινόταν δηλαδή… Λεμονής! Αυτό που συμβαίνει με τον Τάκη, το τελευταίο διάστημα είναι χαρακτηριστικότατο της τραγωδίας που βιώνει ο Έλληνας προπονητής στην Ελλάδα.
Και κάποιος πρέπει να πει στους σοφούς να αλλάξουν το «ουδείς προφήτης στον τόπο του» με το… ουδείς προπονητής στον τόπο του. Πιο μεγάλα ζόρια έχουν τραβήξει οι προπονητές σε αυτόν τον τόπο παρά οι προφήτες… Κι επειδή ακόμη και στο λεξικό η λέξη αυτοκριτική προηγείται της κριτικής, το συνάφι μου πήρε το χρυσό μετάλλιο σε αυτή την κούρσα αντιμετώπισης του Λεμονή ως «πατσαβούρα»!
Τον Λεμονή που πήρε τον Ολυμπιακό «σκόρπια διαδήλωση» και τον ξαναέκανε να θυμίζει ομάδα. Και τον πήρε μάλιστα από έναν μαθητευόμενο μάγο (Χάσι), τον οποίο, αυτοί που γράφουν τώρα ακατάλληλο τον Λεμονή, αποθέωναν λες και ήταν ο Μουρίνιο… Τώρα θα μου πεις, στην Ελλάδα που όλοι έχουν άποψη γιατί να μην αποθεώνεις έναν τύπο απλά επειδή δεν είναι Έλληνας… Και γιατί να μην κράξεις τον Λεμονή; Ο Λεμονής είναι, δεν είναι και κοτζάμ… Χάσι! Αργυρό μετάλλιο παίρνει φυσικά ο επίσημος Ολυμπιακός, που άφησε τη σπίθα να γίνει πυρκαγιά χωρίς να τη σβήσει όσο ήταν σπίθα, ακόμη κι αν στο τέλος της μέρες ψάχνει τον αντί-Λεμονή… Ας το κάνει τουλάχιστον με σεβασμό ώστε αυτό το «πιστός στρατιώτης» που είχε πει για τον Τάκη να μην μεταφράζεται απλά σε… μαλάκας. Χάλκινο μετάλλιο, παίρνουν φυσικά οι προπονητές της… εξέδρας! Ναι όλοι αυτοί που με τον αέρα του (δεν υπάρχει χειρότερο) «ο πελάτης έχει πάντα δίκιο» κρίνουν και απορρίπτουν όχι τον Λεμονή αλλά τον… Βαλβέρδε. Γιατί ξέρουν καλύτερα…
Το ευχάριστο στην όλη φάση είναι πως για κάθε 100 Λεμονήδες, θα υπάρχει ένας Ουζουνίδης… Ένας Έλληνας δηλαδή προπονητής, σπλάχνο του συλλόγου που υπηρετεί, ο οποίος, ακόμη και στα λάθη του, θα χαίρει της εκτίμησης του Συλλόγου, των παικτών, των δημοσιογράφων και φυσικά του κόσμου της ομάδας... Όλων αυτών που ζυγίζουν ότι δεν έχει καμία υποχρέωση να τραβάει όλα αυτά που τραβάει αλλά μένει εκεί για να πολεμήσει. Εκεί που το «πιστός στρατιώτης» δεν παίρνει άλλη μετάφραση… Και στους πιστούς στρατιώτες βαράς προσοχή. Από σεβασμό.
Υγ. Καλή χρονιά σε όλους… Με καθαρά βλέμματα γύρω μας!
Υγ2. Ευτύχησα να γνωρίσω τον Ευγένιο Γκέραρντ, όταν ήμουν μικρός, είχαμε βγει οικογενειακά για φαγητό… Ήταν αυτό που έδειχνε. Κρητικός στην ψυχή και δυτικοευρωπαίος στη σκέψη. Σπουδαίος συνδυασμός. Καλό Παράδεισο, μίστερ…