Δεν βρέχει να ξεπλύνει την ντροπή!
Θεμιτό να θέλετε να φύγετε, μη αποδεκτό να βιώνει η ομάδα το ρεζιλίκι…
Τι θα γίνει ρε παιδιά; Η… χαρά της αποκέντρωσης έχουμε καταντήσει. Με το που βγαίνει ο Παναθηναϊκός απ’ την Αθήνα άστα να πάνε στο διάολο. Σαφώς και υπάρχουν ελαφρυντικά αναφορικά με την κατάσταση της ΠΑΕ, τα οικονομικά, τα θέματα της καθημερινότητας. Αλλά πλέον έχουμε περάσει στο στάδιο της αδιαφορίας επειδή «οκ μωρέ, δεν έγινε και κάτι θα πούμε δεν πληρωνόμαστε και πάμε παρακάτω». Μακάρι να μην ισχύει αυτό, αλλά πρέπει να αποδειχθεί και όχι απλά να το πει κάποιος. Δυστυχώς οι συνεχόμενες… σφαλιάρες, δείχνουν το αντίθετο. Φτάσαμε στο σημείο να τρώμε 3 στην Λιβαδειά και να λέμε πάμε καλά που βάλαμε και 2 στο τέλος.
Δεν ξέρουμε αν είναι θέμα εγωισμού, αν είναι θέμα ανικανότητας, αν είναι θέμα έλλειψης επιθετικού, αν είναι ζήτημα σκέψεων που δεν βρίσκονται εδώ αλλά στον επόμενο σταθμό της καριέρας τους. Συγγνώμη κιόλας αλλά αυτά είναι αστεία. Όποια κι αν είναι η εξήγηση, απλά δεν πείθει. Ποδοσφαιριστές, άνθρωποι που σέβεστε τον εαυτό σας είστε. Ε, αυτό αρκεί για να μην ρεζιλεύεστε σε κάθε ευκαιρία. Αυτό αρκεί για να κάνετε μια νίκη εκτός έδρας. Δείτε από ποιους χάνετε ρε παιδιά. Ντροπή και πάλι ντροπή.
Στο τέλος της ημέρας οι όποιες δικαιολογίες έχουν νόημα αν προσπαθήσετε έστω. Δεν περιμένει κανείς πρωτάθλημα, δεν περιμένει κανείς ούτε καν είσοδο στην 5άδα. Εκεί φτάσαμε! Το μόνο που περιμένουν όλοι είναι προσπάθεια, λίγο νεύρο, διάθεση, πάθος. Κι ας χάσετε επειδή όντως υπάρχει ατυχία (τρως γκολ πάλι στην πρώτη φάση και το δεύτερο επειδή γλίστρησε ο Κουλιμπαλί). Εσείς ρε παιδιά φαίνετε πως χάνετε γιατί δεν προσπαθείτε όσο θα έπρεπε. Αυτό είναι ακόμη χειρότερο. Και περισσότερο μη αποδεκτό απ’ την ίδια την ανικανότητα που ξέρουμε πως δεν σας διακρίνει.
Διαβάστε περισσότερα στο Leoforos.gr