Στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν λες ούτε «καλημέρα»

Η Ελλάδα είναι η χώρα που επιβιώνει μόνο ο ισχυρότερος. Και όχι μόνο η Ελλάδα. Παντού. Έτσι είναι η φύση. Και η φύση είναι ανίκητη. Τα έχουμε ξαναδεί όλα αυτά που συνέβησαν μετά το ακυρωθέν (;) γκολ του ΠΑΟΚ. Και θα τα ξαναδούμε. Δεδομένα. Παραμύθια δεν πρόκειται να γράψω.

Πάμε παρακάτω. Προσωπικά θεωρώ ότι το ματς έγινε μπάχαλο από το «πήγαινε-έλα» του επόπτη και την τεράστια καθυστέρηση του διαιτητή να πάρει μια απόφαση. Και αν για τον διαιτητή υπάρχει μια δικαιολογία γιατί έπρεπε να το συζητήσει με τον επόπτη του, για τον επόπτη δεν υπάρχει καμία. Βλέπεις τη φάση σε real time και τρέχεις προς τη σέντρα. Μετά τι σε πιάνει και γυρίζεις πίσω; Ή το έχεις δει το οφσάιντ από την αρχή και κάθεσαι στη θέση σου με το σημαιάκι ψηλά ή δεν έχεις δει οφσάιντ και τρέχεις προς τη σέντρα μαζί με τον διαιτητή. Το μπρος-πίσω του Ποντίκη, προφανώς και τίναξε το ντέρμπι στον αέρα, προκαλώντας όλα αυτά που συνέβησαν μετά… Γιατί έδωσε την αίσθηση του «μαγειρέματος». Ενός ακόμη, σε ένα ποδόσφαιρο που ο ένας λέει στον άλλο «καλημέρα» κι αν δεν ανοίξει το παράθυρο να δει πως είναι όντως μέρα, ο άλλος δεν απαντά.

Τα υπόλοιπα που έχουν γραφτεί και ειπωθεί είναι από υποκριτικά έως κωμικά σε μια χώρα όπως η Ελλάς… Κι όποιος κάνει τον έκπληκτο είναι για να πουλήσει «ηθική» ή για να εξυπηρετήσει συμφέροντα. Στην Τούμπα γράφτηκε απλά ένα ακόμη επεισόδιο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Και η Ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου γράφεται σχεδόν έναν αιώνα… Πολύς χρόνος για να έχουν πια «αμαρτίες» όλοι… Από τους πιο μεγάλους μέχρι τους πιο μικρούς… Και θα συνεχίσουμε να έχουμε. Γιατί όλοι θέλουν να νικάνε. Και ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Τα υπόλοιπα είναι για τα μικρά παιδιά. Τα πολύ μικρά, γιατί στην Ελλάδα τα παιδιά «ξυπνάνε» γρήγορα. Δυστυχώς ή ευτυχώς.