Παιδιά, να γυρίζει η χαρά…
«Εργολαβία» στις επιτυχίες, στους θριάμβους και στην ευτυχία δεν υπάρχει και δεν πρέπει να υπάρχει.
Γράφει ο Κώστας Βαϊμάκης
Βλέπω τους φίλους μου τους ΑΕΚτζήδες τις τελευταίες μέρες και τους καμαρώνω. Και τους ζηλεύω παράλληλα, με την καλή έννοια για όλα αυτά που ζουν σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ.
Στο ποδόσφαιρο από τη μια, 24 χρόνια μετά το τελευταίο πρωτάθλημα, με υποβιβασμό ανάμεσα, με ημέρες κατασκότεινες, με αβεβαιότητα – κι όμως κατάφεραν μέσα σε λίγα χρόνια να επιστρέψουν δυνατοί, να πάρουν κύπελλο, να διακριθούν στην Ευρώπη και τελικά να πάρουν πρωτάθλημα, έχοντας ακόμα μια «εκκρεμότητα» με τον τελικό κυπέλλου. Κι όσο κι αν προσπαθούν να τους «ξενερώσουν» από Θεσσαλονίκη μεριά, με μπαράζ δηλώσεων, γκρίνιας και χολής, δεν νομίζω να έχουν καταφέρει τίποτα παραπάνω, εκτός από το να κουράσουν και τον πιο υπομονετικό: αν ήταν «οργανωμένο σχέδιο της ΑΕΚ», μπράβο στο Μελισσανίδη που «όπλισε το χέρι» του οπαδού του και πέταξε το ρολό, μπράβο του επίσης που «έσπρωξε» το Σαββίδη στον αγωνιστικό χώρο με το κουμπούρι σε περίοπτη θέση.
Διαβάστε περισσότερα στο Ratpack.gr