Αν ο τελικός του «Γουέμπλεϊ» γινόταν σήμερα!
Στον αδηφάγο κόσμο των social media θα είχαμε «κρεμάσει» τον Καψή και τον Οικονομόπουλο για το αυτογκόλ και ο Πούσκας θα είχε χαρακτηριστεί «ταβερνιάρης»…
Όταν το ημερολόγιο γράφει 2 Ιουνίου, εδώ και 47 χρόνια κάθε Παναθηναϊκός θυμάται θέλοντας και μη γιατί είναι υπερήφανος. Γιατί πάντα, σε όποια κατάσταση κι αν είναι τώρα ο Σύλλογος, θα είναι ο «Πρέσβης». Γιατί πάντα θα είναι ο Panathinaikos. Διότι αυτό που κατάφερε ο Παναθηναϊκός στις 2 Ιουνίου 1971 δεν πρόκειται να το καταφέρει καμία άλλη ελληνική ομάδα, κι αν κάποια, κάπου, κάπως, κάποτε το καταφέρει αυτή θα είναι και πάλι ο Παναθηναϊκός.
Για να ακριβολογούμε, η 2α Ιουνίου απλά ήταν η κορύφωση της πλέον εντυπωσιακής παρουσίας ελληνικής ομάδας στην Ευρώπη. Ήταν η ημέρα της συμμετοχής του Παναθηναϊκού στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών απέναντι στον πανίσχυρο Άγιαξ του Γιόχαν Κρόιφ και των υπόλοιπων παικταράδων. Οι Ολλανδοί, τότε, κατάφεραν να κερδίσουν 2-0 την ομάδα του Πούσκας και να πάρουν το τρόπαιο, με το «τριφύλλι» όμως να επιστρέφει σαν θριαμβευτής από το «Γουέμπλεϊ» αφού είχε πετύχει το ακατόρθωτο για τα ελληνικά δεδομένα. Όχι μόνο του τότε, διαχρονικά. Είναι, άλλωστε, η παρουσία του Παναθηναϊκού σε τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών, η μεγαλύτερη στιγμή του ελληνικού ποδοσφαίρου σε συλλογικό επίπεδο και μόνο το «θαύμα» του Euro 2004 μπορεί να σταθεί δίπλα της. Ανάλογα με την οπτική του καθενός, μπορεί να τοποθετήσει τη μια ή την άλλη λίγο ψηλότερα…
Διαβάστε περισσότερα στο Leoforos.gr