Σε δεκαπέντε μέρες θα έχουμε ξεχάσει ότι έγινε Μουντιάλ…
Αν η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, αυτό το Μουντιάλ καταδικάστηκε στη… λήθη, πριν καν ξεκινήσει.
Από τη στιγμή που η Ιταλία αποκλείστηκε από τους Σουηδούς και δεν πήγε στη Ρωσία. Κάπου εκεί… τελείωσε το Μουντιάλ. Και η πορεία του, απλά απέδειξε του λόγου το αληθές. Με όλο το σεβασμό στους Γαλλόφιλους ή όσους έζησαν με την ελπίδα του θαύματος της Κροατίας, σε δεκαπέντε μέρες αυτό το Μουντιάλ δεν θα το θυμάται κανείς… Και δεν θα το θυμάται γιατί εκτός από τον αποκλεισμό της Γερμανίας από τη φάση των ομίλων, δεν έκρυβε καμία μεγάλη συγκίνηση… Η Αργεντινή αποκλείστηκε στα πρώτα νοκ άουτ, η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Βραζιλία λίγο αργότερα και εν τέλει περιμέναμε από την Κροατία ή το Βέλγιο, να κάνουν την καρδιά μας να χτυπήσει λίγο πιο γρήγορα παίρνοντας το τρόπαιο. Αλλά δεν το πήραν. Το πήρε το φαβορί που είχε… απομείνει και μάλιστα χωρίς να παίξει μπαλάρα. Ο τελικός κρίθηκε ουσιαστικά από δύο γκολ, απόδειξη της υψηλής ποδοσφαιρικής κλάσης των Πογκμπά και Εμπαπέ.
Δυο σουτ που όχι ο Σούμπασιτς αλλά ούτε ο Ντασάεφ δεν θα τα έβγαζε… Και κάπου εκεί, όπως έλεγαν οι παλιοί «έκλασε η νύφη και σχόλασε ο γάμος», αφού οι Κροάτες όσο ποδοσφαιρική αλητεία ή πάθος και αν είχαν δεν μπορούσαν να γυρίσουν το ματς απέναντι σε μία τόσο καλύτερη ομάδα… Από εκεί και πέρα κοιτώντας το χρόνο πίσω σε αυτόν τον ένα μήνα, έχεις να ασχοληθείς μόνο με το VAR και τους διαιτητές που εξελίσσονται σε… Τζέιμς Μπόντ με όλες αυτές τις υπερσυσκευές που κουβαλάνε πια πάνω τους. Αυτές που αν και όταν δεν τους αρκούν πάνε στην οθόνη για να αποφασίσουν… Λιγότερα λάθη αλλά και σαφώς λιγότερη αμεσότητα για ένα παιχνίδι που κλειδώνεται πλέον στην οθόνη, από κάθε άποψη. Το γεγονός άλλωστε ότι ο τελικός ξεκίνησε με τον ήλιο… ντάλα τα λέει όλα. Α… Κάτι ακόμη: Όποιος είχε την έμπνευση στην ΕΡΤ για αυτή τη γραμματοσειρά πρέπει να είναι πολύ θρήσκος ή αγιογράφος… Διάβαζες Κριστιάνο Ρονάλντο και έκανες τον Σταυρό σου… Νόμιζες ότι είναι κανένας Άγιος… Μεγάλη η χάρη του.