Γιάννη Αλαφούζε, έχεις το δικαίωμα να μην μιλήσεις…

Αποδεικνύεται από τον τρόπο που προσπαθεί να αντιδράσει σε όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες. Γι’αυτό και κάθε ενέργεια του, προκαλεί ακόμη μεγαλύτερο κύμα αντιδράσεων. Ο Αλαφούζος θυμίζει κακό διαιτητή, που προσπαθεί να διορθώσει το λάθος με λάθος.

Εν προκειμένω το ψέμα, με ψέμα. Είναι θολωμένος και φαίνεται. Όταν πια έχουν εξαντληθεί τα ψέματα και αντί να πεις αλήθεια, εφευρίσκεις ένα μεγαλύτερο, ένα χυδαιότερο ψέμα, δεν μπορεί να είσαι νηφάλιος.
Και πώς να είσαι, από τη στιγμή που διαπιστώνεις επί καθημερινής βάσης, με μια βόλτα στην Αθήνα ή έστω στο… θαυμαστό κόσμο του twitter ότι όσο κορόιδεψες, κορόιδεψες. Τώρα ήρθε η ώρα του λογαριασμού. Η ώρα να πληρώσεις.

Κι από αυτή την «πληρωμή» δεν θα σε γλιτώσει κανείς. Όση δύναμη και αν διαθέτεις. Είναι το τίμημα ενός ανθρώπου που ανέλαβε να φέρει σε πέρας μια αποστολή, από σκοτεινή και βρώμικη, έως χυδαία.

Και τώρα που το ποτάμι φούσκωσε και έχει γίνει τσουνάμι, έτοιμο να τον καταπιεί, ο Αλαφούζος προσπαθεί να σωθεί, φτιάχνοντας ένα βουνό από λάσπη. Δυστυχώς για τον Αλαφούζο, αυτό το φουσκωμένο ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Πόσο μάλλον δε όταν οι «σύμβουλοι» σου, σε εκθέτουν. Όταν έχεις κάνει την κωλοτούμπα τρόπο ζωής και το ψέμα τρόπο έκφρασης, δεν μπορείς να ελπίζεις σε τίποτα περισσότερο από το να σε ξεχάσει ο κόσμος, μπας και ησυχάσεις. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, αυτό που γίνεται σήμερα θα είναι καλύτερο από αυτό που σε περιμένει αύριο.

Πολύ περισσότερο όταν εσύ ο ίδιος, ρίχνεις λάδι στη φωτιά που άναψες. Κάποιος πρέπει να θυμίσει στον Αλαφούζο την ατάκα που λένε στα έργα οι αστυνομικοί όταν συλλαμβάνουν κάποιον: Έχεις το δικαίωμα να μην μιλήσεις.

Υγ. Όταν γράφεις για «προσωπικές αδυναμίες» και εισαγγελείς, δεν είσαι μόνο θολωμένος. Είσαι και βλαξ. Γιατί στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί.