Γιάννη Αλαφούζε, σε σένα ανήκει μόνο το -6… Τίποτα άλλο!
Επειδή οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους, ξεκινάω με αυτό: Ο Δώνης και τα παιδιά, πρέπει να στηριχτούν όταν θα έρθει η στραβή. Όταν (και αν) υπάρξει το πρώτο στραβοπάτημα. Τότε θα έχει πραγματική αξία η στήριξη, το χειροκρότημα και το «πάμε γερά». Όχι τώρα, στα πανηγύρια και στις χαρές. Τώρα όλα είναι εύκολα.
Δεν ήταν. Τα έκαναν εύκολα ο κόουτς και οι παίκτες του με το 2 στα 2. Αυτοί που μπήκαν στο πρωτάθλημα με «προίκα» το -6 του Γιάννη Αλαφούζου. Κι αυτό το -6 είναι το μοναδικό που «ανήκει», που έχει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του mr ΣΚΑΪ. Τίποτα άλλο.
Οι δύο νίκες κόντρα στην Ξάνθη και στη Λαμία είναι έργο Δώνη και των παικτών του. Αυτών που είτε από άγνοια κινδύνου, είτε από την τρέλα, λάθος, από την κ@υλ@ του να φοράς τη φανέλα με το τριφύλλι πριν καν τελειώσεις το σχολείο, έχουν πάρει δύο νίκες σε ισάριθμες αγωνιστικές, ξεπερνώντας ακόμη και τις δικές τους, ίσως, προσδοκίες.
Αυτοί που αντί να είναι καβάλα στο άλογο και να στοχεύουν ψηλά, εκεί που αξίζει να βρίσκεται ο Παναθηναϊκός, απλά χαμογελούν που «έσβησαν» το -6 της ντροπής. Που έφτασαν στο μηδέν… Εκεί κατάντησε τον Παναθηναϊκό ο πρόεδρος του. Να φτάνει στο μηδέν για να χαμογελάσει… Κι αν το -6 σβήστηκε, καμιά από τις αμαρτίες που έφεραν σε αυτό το σημείο το τριφύλλι δεν θα σβηστεί. Κι ούτε θα ξεχαστεί ακόμη κι αν ο Δώνης και τα παιδιά του τελειώσουν το πρωτάθλημα αήττητοι! Ακόμη κι αν πετύχουν τα θαύματα των θαυμάτων. Ακόμη κι αν σπάσουν όλα τα κοντέρ.
Μπράβο στον κόσμο που αγκάλιασε την προσπάθεια τους, που στάθηκε και στέκεται στο πλευρό τους. Το επόμενο όμως στοίχημα είναι αυτό το χειροκρότημα που ακούστηκε στο τέλος του ματς με τη Λαμία να ακουστεί ακόμη πιο δυνατά, όταν και αν έρθει όχι το επιθυμητό αλλά το ανεπιθύμητο αποτέλεσμα… Και το λέμε τώρα, που όλοι προσπαθούν να πάρουν μερίδιο από το 2 στα 2… Ακόμη και αυτός που η μόνη του έγνοια είναι πώς θα βάλει τρικλοποδιές στην ομάδα…