Αυτό δεν είναι «ΦΩΣ», είναι σκοτάδι μαύρο και βαθύ…
Δεν είχα την τύχη να γνωρίσω τον Θόδωρο Νικολαϊδη. Τον γνώρισα, όπως τόσοι και τόσοι αναγνώστες, από τα πρωτοσέλιδα της εφημερίδας του, με ότι αυτή πρέσβευε.
Μια ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ με όλα τα γράμματα κεφαλαία. Μια εφημερίδα που σεβόταν τον αντίπαλο του Ολυμπιακού. Για την ακρίβεια όχι απλά τον σεβόταν αλλά πολλές φορές υποκλινόταν και στο μεγαλείο του. Μια εφημερίδα που δίδαξε ήθος. Από όλες τις απόψεις.
Το σημερινό πρωτοσέλιδο είναι μαύρη σελίδα σε μια Ιστορία δεκαετίων. Και είναι τραγικό γιατί εκμεταλλεύεται μια κακή στιγμή, ενός ανθρώπου που είναι ολοφάνερο ότι συνεχίζει να μην πατάει καλά στα πόδια του, λόγω της επέμβασης που έχει κάνει στη μέση και έπειτα από μία σύγκρουση του με τον διαιτητή, πέφτει φαρδύς πλατύς στο παρκέ. Ας ξεχάσουμε ότι αυτός ο άνθρωπος είναι ο προπονητής του Ολυμπιακού, Ντέιβιντ Μπλατ. Ας ξεχάσουμε επίσης και ότι είναι ένας άνθρωπος που έχει μακρά πορεία στο χώρο. Ας ξεχάσουμε ότι είναι και ΚΥΡΙΟΣ στη συμπεριφορά του. Ας τα ξεχάσουμε ΟΛΑ. Και ας μείνουμε μόνο στο ότι είναι ένας άνθρωπος που έπεσε κάτω επειδή έπεσε πάνω του ο διαιτητής και τον έριξε κάτω λόγω της κατάστασης του…
Σε αυτό μόνο να μείνουμε, να σταθούμε. Κι αυτό το στιγμιότυπο, η κακή στιγμή ενός ανθρώπου που πέφτει στο παρκέ για λόγους υγείας, γίνεται πρωτοσέλιδο για να αναδειχτεί η αγωνιστική καθίζηση του Ολυμπιακού… Να με συμπαθάνε οι διευθυντάδες ή οι νέοι ιδιοκτήτες της εφημερίδας αλλά η έμπνευση τους ήταν το λιγότερο ατυχής. Οι ώρες που αυτό το «ΦΩΣ» είναι κρεμασμένο στα περίπτερα, είναι οι πιο ντροπιαστικές της ιστορικής εφημερίδας. Συγγνώμη αλλά δεν είναι αυτό το «ΦΩΣ». Είναι σκοτάδι, μαύρο και βαθύ…
Πιο βαθύ κι απ’αυτό που έπεσε ο μπασκετικός Ολυμπιακός χθες στο Κάουνας, όπου ούτε καν οι φιλότιμες προσπάθειες των διαιτητών, δεν τον γλίτωσαν από την ήττα. Καλό βράδυ σε όλους.