Χαμηλό ταβάνι…
Αν δεν καλύπτεις φιλοδοξίες, αυτόματα θα πρέπει να μάθεις να ζεις με αυτές τις συνθήκες!
Είναι λογικό και θεμιτό να σκεφτόμαστε συχνά τους παίκτες που είχε πρόσφατα ο Παναθηναϊκός. Δε συζητάμε για το μακρινό παρελθόν, δε συζητάμε ιστορικά, αλλά μόνο για τα τελευταία χρόνια. Είναι λογικό να σκέφτεσαι το πώς έφυγε ο Μπεργκ, πόσο εύκολα έχασες τον Μολέδο, τον Βιγιαφάνιες, τον Ζέκα, τον Βλαχοδήμο και πάει λέγοντας. Ποδοσφαιριστές που ουσιαστικά εσύ τους ανέδειξες ή τους επανέφερες στο ποδοσφαιρικό προσκήνιο. Αλλά αφού πέρασες αυτή την δύσκολη και απαιτητική διαδικασία, μετά απλά κάθεσαι και βλέπεις να τους χαίρονται άλλοι.
Ταυτόχρονα, έτσι όπως έγιναν τα πράγματα, απλά… σταυρώνεις τα χέρια και παρακολουθείς το ποιος τους θέλει πλέον. Τον Μολέδο τον ήθελε ο ΠΑΟΚ και μετά ο Ολυμπιακός. Τον Βιγιαφάνιες ακόμη και τώρα δειλά-δειλά τον συζητούσαν για την ΑΕΚ (πέρα από τον Ολυμπιακό που έκανε… κίνηση ένα χρόνο πριν κι ας μην το παραδέχονται). Τον Μπεργκ τον θέλουν… όλοι. Διαρκώς διαβάζεις πόσο ωραίο θα ήταν να έχουν έναν Μπεργκ και ταυτόχρονα μαθαίνεις πως… ποντάρουν στην επιθυμία της συζύγου του να γυρίζει στην Ελλάδα. Μπορείς να κάνεις κάτι; Όχι, απλά κοιτάς.
Διαβάστε περισσότερα στο Leoforos.gr