Σιγά μην ξέρει ο Πιτίνο καλύτερα…
Ο Νίκος Συρίγος γράφει για τους 10 εκατομμύρια προπονητές που βγήκαν ξανά στη γύρα.
Στην Ελλάδα έχουμε 10 εκατομμύρια πρωθυπουργούς, μάγειρες, καπετάνιους, προπονητές κοκ. Ανάλογα με το πρόβλημα προκύπτει και η ειδικότητα. Αιώνες τώρα. Πρώτοι απ’όλους αλλάζουμε δουλειά, οι δημοσιογράφοι. Μπήκα κι εγώ στον πειρασμό χθες, στο τέλος του ματς στο ΟΑΚΑ. Και σκέφτηκα, πριν το τρίποντο του Ρούντι «κάνω φάουλ, γιατί πρώτα κλειδώνω ότι δεν θα χάσει η ομάδα και μετά πας για τη νίκη». Το τρίποντο-προσευχή του Ισπανού με… δικαίωσε. Με τη διαφορά ότι εγώ και οι υπόλοιποι 9.999.999 δεν γνωρίζουμε όλα τα δεδομένα. Το κυριότερο; Πόσες «ανάσες» έχουν οι παίκτες του Παναθηναϊκού, έχοντας πάει με τσίτα τα γκάζια, όχι μόνο στο συγκεκριμένο ματς αλλά εδώ και ένα μήνα, ώστε ο Πιτίνο να αποφασίσει φάουλ και ενδεχόμενο παράτασης ή να ποντάρει σε μία άμυνα, που μάλιστα οδήγησε τη Ρεάλ όχι σε μία κανονική επιλογή αλλά σε ένα σουτ-προσευχή.
Κι όταν φυσικά, ακόμη και μέσα στο φλεγόμενο ΟΑΚΑ, έχουν απέναντι τους την πρωταθλήτρια Ευρώπης, Ρεάλ, την οποία μάλιστα για 35 λεπτά την έχουν πιέσει σε βαθμό ασφυξίας. Μόνο που οι παίκτες δεν είναι ρομπότ. Μηχανές. Είναι άνθρωποι. Και σκάνε. Σκάνε από την κούραση, σκάνε και από το άγχος. Και ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ στο τελευταίο πεντάλεπτο πνίγηκε ακριβώς για αυτούς τους δύο λόγους: Από κούραση και από άγχος. Το άγχος της νίκης, του σερί που… έπρεπε να συνεχιστεί και της πρόκρισης στους «8» που υπήρχε στο τραπέζι.
Τα δύο πρώτα χάθηκαν. Το τρίτο και ουσιαστικότερο, παραμένει στη θέση του και με νίκη επί της Μπουντούτσνοστ την τελευταία αγωνιστική, θα είναι το δίκαιο που θα γίνει πράξη. Όχι γιατί οι Σέρβοι είναι «λιμά», δεν υπάρχουν τέτοια στην Ευρωλίγκα αλλά γιατί οι πράσινοι κάνουν, πλέον καλά τα βασικά του αθλήματος και γίνονται διαρκώς καλύτεροι. Αρκεί φυσικά να νικήσουν το άγχος, το οποίο στο προσεχές ματς θα είναι όλο δικό τους…
Για τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ, θαρρώ πως το βράδυ της 28ης Μαρτίου θα εξελιχτεί σε σπουδαίο μάθημα. Για να κρατά ανάσες, επιλογές και εν τέλει τη νίκη. Τέτοια πεντάλεπτα στις μάχες των «8» θα είναι καταδικαστικά. Όμως και … τέτοια 35άλεπτα, είναι ικανά να φέρουν τα πάνω-κάτω, απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο. Είτε ΤΣΣΚΑ λέγεται αυτή, είτε Φενέρ, είτε Ρεάλ! Τόσο εντός, όσο και εκτός έδρας, που εν τέλει θα είναι και το μέγα ζητούμενο…
Υγ. Φαντάζομαι ότι οποιαδήποτε άλλη εικόνα εκτός από αυτή του αγώνα με τη Ρεάλ, στις εξέδρες του ΟΑΚΑ, την άλλη εβδομάδα θα είναι άδικη απέναντι στην προσπάθεια που κάνει ολόκληρος ο οργανισμός που λέγεται Παναθηναϊκός. Από τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο που όταν κάποιοι άλλοι τα… παράτησαν, εκείνος έκανε τη μία υπέρβαση μετά την άλλη για να φτάσουμε ως εδώ, μέχρι τον Ρικ Πιτίνο που τιμάει κάθε μέρα, κάθε ώρα το συμβόλαιο του με τον Παναθηναϊκό.
Υγ2. Η ψηφοφορία για την προεδρία του ΕΣΑΚΕ, απέδειξε πολλά. Τώρα πια δεν υπάρχουν «μου’πες, σου’πα» αλλά δεδομένα. Καθείς εφ' ω ετάχθη…