Το χειροκρότημα και οι… πουθενάδες
Ο Νίκος Συρίγος γράφει για τη φετινή προσπάθεια της ομάδας βόλεϊ του Παναθηναϊκού
Με το βόλεϊ δεν ασχολούμαι πολύ συχνά. Αλλά ο φετινός Παναθηναϊκός, ήταν ομάδα που σε έκανε «σώνει και καλά» να ασχοληθείς. Γιατί έβγαζε υγεία και… όρεξη (άλλη λέξη είναι η σωστή). Από τον κόουτς Ανδρεόπουλο, που τον συμπαθούσα από την εποχή που έκανε θαύματα με το καμάρι της Σύρου, τον Φοίνικα, μέχρι τους πιτσιρικάδες που σχεδόν σε κάθε ματς… τρύπαγαν το ταβάνι τους μέχρι που το γκρέμισαν, αυτή η ομάδα έκανε περήφανο τον κόσμο της. Κι αυτό αποδείχτηκε περίτρανα στην πιο δύσκολη στιγμή της σεζόν.
Στην εντός έδρας ήττα-αποκλεισμό από την Κηφισιά, στα προημιτελικά του πρωταθλήματος. Τη στιγμή που η πορεία έφτανε στο τέλος της. Η φετινή πορεία. Τα όνειρα πάλι όχι. Γιατί αυτή η ομάδα σε προκαλεί να ονειρεύεσαι μαζί της. Πόσο μάλλον δε όταν έπειτα από χρόνια, η παρουσία της διοίκησης του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, δίνει το δικαίωμα σε αυτά τα παιδιά να έχουν στο μυαλό τους μόνο το βόλεϊ. Που έπειτα από χρόνια, δηλαδή, το τριφύλλι, με πολύ κόπο, βάσανα και σκληρή δουλειά από όλους, επιστρέφει σιγά-σιγά στην κανονικότητα. Αυτή που του έλλειψε τα προηγούμενα χρόνια και το είχε οδηγήσει σε μαρασμό.
Το χειροκρότημα των περίπου 800 φιλάθλων του Παναθηναϊκού, στο τέλος του ματς με την Κηφισιά αποδεικνύει ότι όλη αυτή η προσπάθεια δεν τυγχάνει απλά της αναγνώρισης από τον κόσμο αλλά της απόλυτης εκτίμησης σε αυτό που γίνεται. Ο κόσμος του Παναθηναϊκού, στο πρόσωπο του Ανδρεόπουλου και των παικτών του, αποθέωσε όλους όσοι προσπαθούν να κρατήσουν τη σημαία του Παναθηναϊκού ψηλά. Όσους βγήκαν μπροστά ώστε ο Σύλλογος πρώτα να πατήσει ξανά, γερά στα πόδια του και μετά να αναγεννηθεί…
Στην περίπτωση του… βολεϊκού θαύματος, φάνηκε ότι ο χρόνος είναι κάτι συζητήσιμο καθώς οι συγκεκριμένοι τύποι, αποφάσισαν πως δεν μπορούν να περιμένουν! Ήθελαν τη διάκριση και την κατέκτησαν με το σπαθί τους με την τρίτη θέση στην κανονική σεζόν και 5η συνολικά. Το μέλλον είναι δικό τους… Ίσως μάλιστα να ήταν και το παρόν αν κάποιοι… Παναθηναϊκάρες, έκαναν πράξη τα όσα έλεγαν, τα όσα είχαν υποσχεθεί. Δυστυχώς όμως για το τριφύλλι, αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που πήρε τις υποσχέσεις ο αέρας… Ενδεχομένως όμως να είναι η τελευταία.
Υγ. Πρώτα τους νικάς, μετά τους διαλύεις, μετά… της κακομοίρας.