Γιατί Ράις και γιατί Ουάιλι!

Ο Αργύρης Πεδουλάκης ήρθε στον Παναθηναϊκό για να παίξει η ομάδα συγκεκριμένο μπάσκετ. Αυτό που θα της επιτρέψει να διεκδικήσει την υπέρβαση. Την πρόκριση δηλαδή στο FINAL 4. Αυτή που επί ημερών Αργύρη το 2012-13, με ένα πολύ φτωχότερο ρόστερ και μια ομάδα που είχε την είχαν πολεμήσει λυσσαλέα με στόχο να γκρεμίσουν τον Δημήτρη Γιαννακόπουλου με το «καλημέρα», είχε φτάσει παρά ένα σουτ (και κάποια σφυρίγματα) από το FINAL 4.

Και μάλιστα απέναντι στην πανίσχυρη σε όλους τους τομείς Μπαρτσελόνα… Ο Πεδουλάκης, επιστρέφει στο τριφύλλι ώστε να επαναφέρει τη «σκέψη» μέσα στο παρκέ. Ο κάθε παίκτης ξεχωριστά και εν τέλει η ομάδα να «διαβάζει» την κάθε αδυναμία του αντιπάλου και να την εκμεταλλεύεται, να παίζει στοχευμένο μπάσκετ. Να παίζει με μυαλό κι όχι με το ένστικτο. Και αυτό θα κάνει. Οι δύο πρώτες κινήσεις επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές. Και συνάμα αποτελούν έξυπνες βόμβες. Απ’αυτές που θες βαθιά γνώση του τι θες να κάνεις, για να προχωρήσεις στο επόμενο βήμα. Αυτό της απόκτησης.

Ο Τζέικομπ Ουάιλι είχε «λοκαριστεί» αρκετό καιρό από τον Παναθηναϊκό. Για τη θέση του Τζέιμς Γκιστ. Φρέσκα πόδια, καλό παιχνίδι πάνω από το στεφάνι, αθλητικότατος και κυρίως με τρομερή διάθεση να ανέβει με τον Παναθηναϊκό επίπεδο. Με δίψα. Με κ…., λάθος, όρεξη! Ο Πεδουλάκης όχι απλά τον καλοδέχτηκε αλλά κάτι παραπάνω. Ο Ταϊρίς Ράις έρχεται στη θέση του Λούκας Λεκαβίτσιους. Φαντάζομαι δεν χρειάζεται να πούμε καν ότι αναβαθμίζει τη θέση του δεύτερου γκαρντ, πίσω ή στο πλάι του Νικ Καλάθη. Σε όλους τους τομείς. Από εμπειρία και ηγετική ικανότητα, μέχρι το παιχνίδι «ένας εναντίον ενός» στο οποίο, ο συμπαθής Λιθουανός, ήταν φορές που… τράκαρε πάνω στον αντίπαλο και παράλληλα άγχωνε τους συμπαίκτες του. Ο Ράις θα δίνει το δικαίωμα στον Νικ να μην νιώθει μοναξιά στο κομμάτι «ευθύνη» και αυτό παρότι δεν είναι εύκολα ανιχνεύσιμο σε πρώτη ανάγνωση, για τους προπονητές και τους παίκτες, είναι εξόχως σημαντικό. Γιατί… ελαφραίνει την μπάλα στα δύσκολα!

Στην ίδια λογική είναι/ήταν και η επιστροφή Ντένμον αλλά θαρρώ πως η δήλωση του Μάνου Παπαδόπουλου και η σταθερή θέση του Παναθηναϊκού σε τέτοια θέματα, εδώ και χρόνια, δεν αφήνει περιθώρια. Σε κάθε περίπτωση, με αυτές τις δύο πρώτες κινήσεις, ο Παναθηναϊκός αναβαθμίζει το ρόστερ του και κυρίως πάει απολύτως μελετημένα. Πιο… απολύτως δεν γίνεται.

Υγ. Από τη συνέντευξη Τύπου του Δημήτρη Γιαννακόπουλου την περασμένη Παρασκευή, έχουν περάσει 3 μέρες. Την 1η Ιουλίου θα ξέρουμε αν είναι 3 μέρες πιο κοντά στην σωτηρία του Συλλόγου που λέγεται Παναθηναϊκός ή 3 μέρες πιο κοντά στην καταστροφή. Ο Δημήτρης πάντως τα λόγια του δεν τα μάσησε. Κι είπε αλήθειες. Αυτές που είναι σαν το οινόπνευμα. Τσούζουν αλλά κάνουν καλό.