Πόση βλακεία αντέχεις;
Ο Νίκος Συρίγος γράφει για το διχασμό, την ξερολίαση και εν τέλει τη βλακεία που… διχάζει την Εθνική Εφήβων.
Ό,τι θα σας γράψω παρακάτω είναι απόλυτα αληθινό. Και μπορείτε να το επιβεβαιώσετε εύκολα, αρκεί να είστε λίγο υποψιασμένοι και να φτιάξετε το παζλ. Σε ποστάρισμα έμπειρου προπονητή μπάσκετ, στο Facebook, στο οποίο παίνευε τον πιτσιρίκο της Εθνικής Εφήβων, Αλέξανδρο Νικολαϊδη, υπήρξε το εξής σχόλιο από έναν τύπο: «Το καλό είναι ότι δεν θα μας σπάνε τα @ρχίδι@ πια με τον Καράμπελα. Μέρα με την νύχτα η σύγκριση των δύο....».
Στα 42 μου δεν σοκάρομαι πια από πολλά πράγματα. Αυτό το σχόλιο ειλικρινά με σόκαρε. Γιατί διαπίστωσα ότι έχουμε τεράστιο πρόβλημα. ΤΕΡΑΣΤΙΟ. Και ως χώρα και ως κοινωνία.
Εχεί ριζώσει τόσο βαθιά μέσα στο DNA μας ο διχασμός, η ξερολίαση και εν τέλει η βλακεία που μπαίνουμε πια στη διαδικασία να… κράζουμε πιτσιρικάδες παίκτες της Εθνικής μας, για να επαινέσουμε κάποιον άλλον παίκτη.
Δεν ξέρω τι ακριβώς θεωρούσε αυτός ο τύπος, γράφοντας το συγκεκριμένο σχόλιο. Ειλικρινά… Και πέραν του ότι ο ίδιος ο προπονητής, προσπάθησε κομψά να του επισημάνει το μέγεθος της βλακείας, το όλο θέμα γίνεται ακόμη πιο σοκαριστικό, αν αναλογιστείς ότι μιλάμε για παιδιά ούτε καν 18 χρονών, τα οποία αγωνίζονται με το και για το εθνόσημο!
Το επίσης σοκαριστικό είναι ότι τέτοιοι τύποι είχαν πάντα ανάλογες απόψεις, όμως τώρα πια με τα social media, η άποψη του γίνεται άμεσα… δημόσια! Κι εδώ κάπου έρχεται το «ουδέν κακόν αμιγές καλού». Γιατί τουλάχιστον τώρα πια ξέρεις τι μπορεί να λέγεται και μέχρι που φτάνει το μέγεθος της βλακείας. Ξέρεις και απλά αναρωτιέσαι «Εσύ πόση βλακεία αντέχεις;». Μάλλον καθόλου όσο μεγαλώνω…