Ο Θεός πέθανε για τον Luis Enrique
H μέρα που το χαμόγελο του θρύλου της Μπάρτσα έχασε κάθε νόημα.
9 χρονών… Κοριτσάκι. Λουλούδι. Ψέματα. Μπουμπούκι. Τι έχεις προλάβει να ζήσεις στα 9 χρόνια σου; Τι αμαρτίες κουβαλάς; Τι έχεις κάνει; Τίποτα. Μόνο παιχνίδι. Παιχνίδι και χαμόγελα. Ακόμη και τον θάνατο σαν παιχνίδι τον βλέπεις. Και την αρρώστια. Αυτή την αρρώστια που λέγεται καρκίνος. Αυτή που έχει χτυπήσει πια όλες τις πόρτες. Όλες. Δεν υπάρχει, θαρρώ, σπιτικό που να μην έχει μία τέτοια ιστορία. Έναν θάνατο από καρκίνο. Αλλά όταν φεύγει ένα παιδί, οποιοδήποτε παιδί, τραντάζεσαι. Χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου. Θες να κοιτάξεις τον ουρανό, εκεί που μας έμαθαν να κοιτάμε για να δούμε τον Θεό και να φωνάξεις: «Ρε Μεγάλε, τι κάνεις;»
Διαβάστε περισσότερα στο Ratpack.gr