Και τώρα ξεκινάτε να… μασάτε!
Το έχω γράψει πολλές φορές στο παρελθόν και δεν είμαι από τους τύπους που ξεχνάω. Ξεχνιέμαι, ναι. Δεν ξεχνάω. Η Ελλάδα είναι πολύ μικρή χώρα για να κρυφτείς.
Άρα όσοι έχουμε δημόσιο λόγο κρινόμαστε καθημερινά. Από αυτά που λέμε και γράφουμε. Αν είχαν μπει τα δύο λέι απ του Νικ Καλάθη με Βιλερμπάν και Αρμάνι, ο Παναθηναϊκός θα είχε δυο νίκες παραπάνω στην Ευρωλίγκα κι ενδεχομένως μια ακόμη με την Άλμπα, αφού δεν θα είχε συσσωρευτεί τόση πίεση στην ομάδα και στον προπονητή. Αυτό δεν σημαίνει ότι το τριφύλλι θα είχε ακόμη στην άκρη του πάγκου του τον Αργύρη Πεδουλάκη ή ότι θα έπαιζε το μπάσκετ που έπαιξε στο Κάουνας και (κυρίως) στο Μόναχο. Γιατί; Διότι τον δάσκαλο που σε μαλώνει για να μάθεις να διαβάζεις και να γράφεις σωστά, τον εκτιμάς όταν γράψεις και διαβάσεις σωστά. Την ώρα που σε μαλώνει τον αντιπαθείς. Τον μισείς. Και σου βγαίνει. Οι παίκτες του Παναθηναϊκού, άρχισαν να διαβάζουν και να γράφουν σωστά…
Ο Γιώργος Βόβορας τους διαχειρίστηκε άριστα. Άριστα ! Και αγωνιστικά και ψυχολογικά. Πήρε δυο νίκες σε δύο δύσκολες έδρες, αναπτέρωσε το ηθικό της ομάδας, πήρε ότι έπρεπε (και με το παραπάνω) από τους παίκτες του και κοουτσάροντας χωρίς φόβο αλλά με πάθος, παρουσίασε έναν Παναθηναϊκό όπως τον φανταζόμασταν από την στιγμή που φτιαχνόταν το ρόστερ το καλοκαίρι. Οι παίκτες έπαιξαν για τον προπονητή τους αλλά και για αυτόν που… έρχεται: Τον Ρικ Πιτίνο. Και αυτό είναι σημαντικό σε μια ομάδα. Πολύ σημαντικό. Ο Παναθηναϊκός έχει μπει πια στον καλό δρόμο. Αυτόν που δεν ξέρουμε ακόμη που θα τον βγάλει, είμαστε σίγουροι όμως ότι θα απολαύσουμε κάθε μέτρο αυτής της διαδρομής. Γιατί το μπάσκετ πριν και πάνω απ’όλα πρέπει να είναι απόλαυση. Να πηγαίνεις στο γήπεδο με καλή διάθεση όχι για να… αναθεματίζεις. Αυτά και για την εξέδρα.
Πάμε τώρα στα… δικά μας. Με τον Ρικ Πιτίνο να έρχεται και τον Παναθηναϊκό να βρίσκει βηματισμό, όλοι οι «κόκορες» των προηγούμενων εβδομάδων το πολύ-πολύ να γίνουν κρασάτοι. Να τους ακούει πάντως έστω και ένας από όσους τους άκουγαν για να… ξυπνάνε, αποκλείεται. Όταν έχεις χάσει την αξιοπιστία σου τόσες φορές σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα, δεν είσαι πια σχολιαστής αλλά ένας γραφικός τύπος που πρέπει μόνο να μασάς αντί να μιλάς. Γιατί όσο μιλάς εκτίθεσαι. Ξεβρακώνεσαι. Γελοιοποιείσαι… Τη μία λες δεν υπάρχουν φράγκα για άλλη ακριβή μεταγραφή κι ο Παναθηναϊκός κλείνει παίκτη του εκατομμυρίου. Την άλλη γελάς στο ενδεχόμενο να έρθει ο Πιτίνο στον Παναθηναϊκό… Την Πέμπτη θα είναι στον πάγκο… Σε λίγο θα λες καλημέρα και θα κοιτάνε να δουν αν έχει ξημερώσει. Θα σου ζητάνε ταυτότητα για να σιγουρευτούν ότι σε λένε όπως έχεις πει… Κι αυτό δεν γυρίζει. Πόσο μάλλον σε μια δουλειά που ο λόγος σου πρέπει να είναι μπετό. Αυτά.
Υγ. Μέσα στην ισοπέδωση των προηγούμενων εβδομάδων κάποιοι έλεγαν/έγραφαν «να φύγει ο Μπεντίλ»… Η βλακεία έπαψε να είναι ανίκητη. Την νικάει ο χρόνος.