Ο αθλητισμός πληρώνει τόσο βαρύ τίμημα που απειλείται η ύπαρξη του!

Οι ανακοινώσεις για την επιστροφή στην κανονικότητα, επιβεβαίωσαν τουλάχιστον δύο πράγματα. Το πρώτο είναι ότι τα πρωταθλήματα (στα Κλειστά Γυμναστήρια τουλάχιστον) έριξαν αυλαία. Το άλλο είναι το βαρύ τίμημα που θα πληρώσει ο αθλητισμός για τον κορονοϊό. Τόσο βαρύ που απειλεί την ύπαρξη του. Απλό, λιτό και απέριττο.

Επαγγελματικός αθλητισμός χωρίς φιλάθλους, μέχρι… σήμερα, θεωρείτο αδύνατον να υπάρξει. Τώρα αποτελεί ζητούμενο για να παιχτεί μπάλα, μπάσκετ, βόλεϊ κοκ την προσεχή αγωνιστική περίοδο. Με δυο λόγια, οι ΠΑΕ, ΚΑΕ κλπ θα πρέπει να επιβιώσουν χωρίς το έσοδο των εισιτηρίων ανά αγώνα αλλά και των διαρκείας, που αποτελούσαν ανέκαθεν θεμέλιο λίθο για την ύπαρξη τους. Ειδικά στις λαοφιλείς ομάδες. 

Πριν καν «κλείσουν» οι λογαριασμοί για τη φετινή, κουτσουρεμένη χρονιά σε έσοδα κλπ οι ομάδες καλούνται να μπουν στην επόμενη γνωρίζοντας ότι – μέχρι να βρεθεί το εμβόλιο- θα δίνουν τους αγώνες τους κεκλεισμένων των θυρών! Αν μάλιστα σε αυτό το δεδομένο, υπολογίσεις και το ενδεχόμενο του lockdown στην περίπτωση νέου κύματος κρουσμάτων (πολύ πιθανό) αντιλαμβάνεσαι ότι το σκηνικό που δημιουργείται είναι απλά καταστροφικό! Και απειλεί την ύπαρξη του επαγγελματικού αθλητισμού. Πολύ περισσότερο δε στη χώρα μας, που ούτε η αγορά (τηλεόραση, χορηγίες κλπ.), ούτε η γενικότερη οικονομία είναι έτοιμες να σηκώσουν το βάρος, αυτών των συνθηκών… Σε κάθε περίπτωση ο δρόμος εμπρός δεν είναι απλά ανηφορικός αλλά Γολγοθάς. Με τη διαφορά ότι στη… γνωστή περίπτωση η Ανάσταση δεν άργησε. Για τον επαγγελματικό αθλητισμό, θα χρειαστεί χρόνος, τύχη (βλ. εμβόλιο) και μια σειρά άλλων πραγμάτων… Κι όχι απαραίτητα για την Ανάσταση αλλά για την επιβίωση. Το θέμα αυτή την στιγμή και βάσει του σκηνικού που έχει διαμορφωθεί είναι να υπάρξει επαγγελματικός αθλητισμός την περίοδο 2020-21. Και γι’αυτό θα χρειαστούν πολλά θαύματα από όλες τις πλευρές.  Μετά βλέπουμε…