Στο βόλεϊ φέτος, ένας πήρε τίτλο μπεσαλίδικα: Ο Παναθηναϊκός του Γιαννακόπουλου…
Δεν είναι αθέμιτο να θέλεις να παίρνεις τίτλους. Ο τρόπος που τους παίρνεις κάνει τη διαφορά.
Ο Ολυμπιακός στο βόλεϊ γυναικών είναι από χθες πρωταθλητής. Με μία απόφαση σε κάποια γραφεία και μάλιστα εν κρυπτώ. Ο Ολυμπιακός ίσως να μην τραβήξει κανένα ζόρι με αυτό και να πανηγυρίσει το πρωτάθλημα.
Τα γράφαμε και τις προάλλες. Όταν έχεις γαλουχηθεί στο «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», όταν έχεις βαφτίσει παντελονάτα πρωταθλήματα τύπου Ριζούπολης, Παπουτσέλη, Βάλνερ κι ενδεχομένως αυτό, το φετινό στο βόλεϊ, οι λέξεις χάνουν το νόημα τους… Επίσης μπορείς να φαντάζεσαι ότι βρέχει και να ψάχνεις ομπρέλα, ακόμη και αν είσαι στην έρημο και απλά οι περαστικοί σε… φτύνουν γιατί έχουν μάθει το πώς πήρες αυτά τα πρωταθλήματα!
Αλλά είπαμε… Όλοι γράφουν την Ιστορία τους και επειδή η Ελλάδα είναι πολύ μικρή χώρα για να κρυφτείς και ακόμη μικρότερη για να κρύψεις, έπειτα από περίπου έναν αιώνα συνύπαρξης, όλοι πια γνωριζόμαστε μεταξύ μας.
Πάμε τώρα και στην ουσία. Στο βόλεϊ, φέτος, σε ολόκληρο το βόλεϊ, σε άντρες, γυναίκες και… παιδιά, ένα τρόπαιο κρίθηκε στο γήπεδο. Και αυτό το πήρε ο Παναθηναϊκός. Ναι, το Λιγκ Καπ εννοώ, αυτό που πήρε το τριφύλλι με «διπλό» στου Ρέντη και εν συνεχεία νικώντας στο «χρυσό» σετ στον Άγιο Θωμά, κόντρα στον Ολυμπιακό…
Ναι, αυτός ήταν ο μοναδικός τίτλος που κρίθηκε μέσα στις τέσσερις γραμμές με τη μία ομάδα απέναντι στην άλλη. Με τον Παναθηναϊκό εναντίον του Ολυμπιακό. Ό,τι συνέβη χθες και ό,τι θα συμβεί από εδώ και πέρα είναι κάτι άλλο… Η Ιστορία για την «πολύπαθη» σεζόν 2019-2020 στο ελληνικό βόλεϊ έγραψε. Και έγραψε ότι ο Παναθηναϊκός του Δημήτρη Γιαννακόπουλου είναι ο μόνος που ΣΗΚΩΣΕ κούπα ντόμπρα και μάγκικα. Μπεσαλίδικα όπως τους αρέσει να λένε στο λιμάνι.
Απλά όταν τους βολεύει το ξεχνάνε. Και δυστυχώς στην Ιστορία του Ολυμπιακού, ξεχνιούνται συχνά…