Για σένα που αύριο θα βρίσεις τη μάνα του άλλου…
Ο Δημήτρης Εμμανουηλίδης είναι από το βράδυ της Κυριακής, ένας πολύ ξεχωριστός άνθρωπος στη συνείδηση όλων μας.
Κι ας έκανε το αυτονόητο. Συγκινήθηκε κι έκλαψε για τη μάνα που έχει «φύγει». Το έκανε όμως σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση και η εικόνα του έφτασε σε όλους. Η εικόνα ενός παιδιού, ενός αγοριού, ενός γιου που έχασε τη μάνα του πριν από 4 χρόνια και συνεχίζει να τη θρηνεί, δεν ήταν απλά συγκινητική. Ήταν συγκλονιστική. Για πολλούς λόγους.
Ο Δημήτρης, πέρα από το προσωπικό του δράμα από την απώλεια της γυναίκας που τον έφερε στον κόσμο, μας έδωσε ένα πολύ μεγάλο μάθημα. Ένα μάθημα που ίσως να μας βοηθήσει σαν κοινωνία. Ίσως να μας κάνει λίγο καλύτερους, έως ότου ξεχαστεί κι αυτό όπως όλα… Οι ποδοσφαιριστές, οι αθλητές, δεν είναι μηχανές. Είναι άνθρωποι. Και στο βωμό της αντιπαλότητας, στο κυνήγι της νίκης, δεν μπορεί να θυσιάζονται όλα. Δεν αγιάζει ο σκοπός τα μέσα. Δεν γίνεται επειδή θέλεις να νικήσει η ομάδα σου την αντίπαλη ομάδα να βρίζεις τη μάνα του άλλου. Δεν είναι μαγκιά να χαλάσεις το μυαλό του αθλητή/προπονητή κοκ επειδή θα του βρίσεις ό,τι αγαπάει περισσότερο. Δεν γίνεται στα γήπεδα να είναι κανόνας το βρίσιμο της μάνας του αντιπάλου. Μεταξύ μας, δεν είναι καν αντρικό. Η μάνα και ο πατέρας ενός ανθρώπου είναι τα Ιερά και τα Όσια του.
Είναι αυτά που δεν αγγίζονται. Κι όχι για να πάρεις μια νίκη, δεν δικαιολογείται να ξεπεράσεις ΑΥΤΑ τα όρια. Όλοι μπορεί να χάσουμε τον έλεγχο στη ζωή μας με κάποιον και να τον βρίσουμε, να του βρίσουμε ό,τι έχει και δεν έχει. Αλλά εδώ οι… εξέδρες, εγώ κι εσύ δηλαδή, οι… φίλαθλοι, έχουμε κάνει κανόνα πριν καν μπει ο άλλος στο γήπεδο να έχει… μπει η μάνα του, η γυναίκα του, η αδερφή του. Όποια λάχει…
Ο Δημήτρης χθες σου έδειξε τι σημαίνει μάνα… Κι όχι απαραίτητα επειδή πια δεν την έχει. Προφανώς αγαπάνε τις μανάδες τους κι όσοι τις έχουν ακόμη πλάι τους… Απλά ο Δημήτρης, αυτό το παλικαράκι που πριν καλά-καλά καταλάβει τον κόσμο, ένιωσε την απώλεια, μας έδειξε την αγάπη για τη μάνα… Αυτή που σε περιπτώσεις σαν του Δημήτρη, γεννάει πόνο. Μια πληγή που δεν θα γειάνει ποτέ. Ένα τραύμα που θα γεννήσει ένα θαύμα. Το θαύμα της δύναμης και της πίστης. Ο Δημήτρης Εμμανουηλίδης είναι ήδη πιο δυνατός. Και έχει βάλει έναν μεγάλο στόχο. Κάθε γκολ που βάζει να ταξιδεύει στον Παράδεισο… Με αυτό το κίνητρο αποκλείεται να αποτύχει… Δημήτρη, είσαι σπουδαίος γιατί είσαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Κι αυτό θα την κάνει υπερήφανη πιο πολύ από τα γκολ που βάζεις.