Συντριπτική απάντηση!
Ο Γιάννης Πάλλας γράφει για τις αθλιότητες των τελευταίων ημερών γύρω από το χρυσό του ’87 που… ευαισθητοποίησαν κάποιους 34 χρόνια μετά
Το Ευρωμπάσκετ του 1987 και η κατάκτηση του τίτλου από την Ελλάδα ήταν ένα κοινωνικοπολιτικό γεγονός για την χώρα μας, που ήρθε μετά την Μεταπολίτευση και έκανε τους Έλληνες να πιστέψουν ότι τα αδύνατα γίνονται δυνατά. Ότι μπορούν να πετύχουν κάτι σημαντικό…
Ήταν μια εποχή που συνέβησαν αλλαγές σε πολλά επίπεδα. Αλλαγές στην κουλτούρα του Έλληνα, αλλά και σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο.
Βγήκε ο Έλληνας στον δρόμο να πανηγυρίσει και η Εθνική ομάδα μπάσκετ, τον έκανε να πιστέψει ότι όλα ΓΙΝΟΝΤΑΙ!
Σε μια εποχή, όπου το ελληνικό μπάσκετ δεν υπήρχε στην Ευρώπη, καθώς κυριαρχούσαν οι υπερδυνάμεις της Ενιαίας Σοβιετικής Ένωσης, της Γιουγκοσλαβίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας, ο Γκάλης, ο Γιαννάκης, ο Χριστοδούλου, ο Φασούλας και τα άλλα παιδιά την έβαλαν στον χάρτη.
Για να συμβεί αυτό ήθελε μια σπίθα, που έγινε πυρκαγιά με την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ και οι Έλληνες παίκτες έγιναν ήρωες, ταυτίστηκαν μαζί τους όλοι από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη.
Αυτή την επανάσταση που έγινε στον ελληνικό αθλητισμό και τον άλλαξε για πάντα έρχεται ο Σαρούνας Μαρτσουλιόνις να την αμφισβητήσει με τον πλέον χυδαίο τρόπο. Χωρίς να ανακαλεί. Αυτό είναι προσβολή, είναι ύβρις.
Η… ακαριαία αντίδραση των καταγγελλόντων στα όσα υποστηρίζουν, 34 ολόκληρα χρόνια μετά, μόνο γέλιο προκαλεί. Τα όσα όμως εκστόμισαν, εμπλέκοντας ακόμη και το κουμουνιστικό κόμμα Ελλάδος, απαιτούν αποδείξεις και γεγονότα όχι πάντως εικασίες, άκουσα, μου είπαν, μου μετέφεραν.
Η επιτυχία του 1987 είναι τόσο μεγάλη που θα πρέπει να διαφυλαχθεί ως «κόρην οφθαλμού», μακριά από οποιαδήποτε σκοπιμότητα και με κάθε τρόπο.