Η πιο σταθερή ομάδα στη χώρα

Δεν είναι ο Παναθηναϊκός η ομάδα με το ποιοτικότερο ρόστερ. Δεν είναι η ομάδα με την καλύτερη… χημεία, καθώς φτιάχτηκε το καλοκαίρι. Με δεδομένα κενά, με ελλείψεις σε ποιότητα και προσωπικότητα. Όμως με έναν προπονητή που αποδεικνύεται σοβαρότατος, ικανότατος και κυρίως, συνεπής στον τρόπο βελτίωσης αυτού του χάους που παρέλαβε.

Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς έχει κατορθώσει να δημιουργήσει ένα σύνολο με σοβαρότητα. Με σταθερές στο παιχνίδι του. Βάσεις ποδοσφαιρικές, οι οποίες αρμόζουν σε ομάδες κυριαρχίας, σε ομάδες που δεν έχουν παθητικό ρόλο. Είναι κυνηγοί και όχι θήραμα για να το θέσουμε απλά.

Κόντρα στον Βόλο φάνηκε αυτό. Ακόμη κι αν η πρόκριση ήρθε δυσκολότερα απ’ όσο θα έπρεπε. Τουλάχιστον σε επίπεδο αποτελέσματος, καθώς αγωνιστικά ο αντίπαλος δεν έκανε ούτε τελική. Άρα ο μόνος τρόπος για να απειλούσε πρακτικά, θα ήταν ένα αυτογκόλ του Παναθηναϊκού.

Ο Παναθηναϊκός έχει την κυριαρχία ως βασική του αρχή. Παίρνει τις τύχες των αγώνων στα χέρια του. Έτσι ώστε ακόμη κι αν χάσει, να το κάνει από δική του ευθύνη. Κι όχι επειδή απλά δεν του βγήκε η προσπάθεια να αμυνθεί. Τις τελευταίες εβδομάδες, είναι ξεκάθαρο πως στην Ελλάδα ο Παναθηναϊκός δείχνει η πλέον σταθερή και συνεπής ομάδα.

Ίσως να είναι και η καλύτερη για αυτό το διάστημα. Το ίσως μπαίνει λόγω της ποιότητας, που σαφώς δεν είναι με το μέρος των «πράσινων» σε σύγκριση με κάποια άλλα κλαμπ της χώρας. Η ποιότητα και η προσωπικότητα, όμως, δεν φτιάχνεται σε αυτό το επίπεδο. Αγοράζεται.

Αυτό που ο Γιοβάνοβιτς έπρεπε και πρέπει να κάνει γιατί είμαστε ακόμη στα μέσα της περιόδου, το έχει πετύχει και το πετυχαίνει. Αν σκεφτεί κανείς τον Παναθηναϊκό που τελείωσε την περασμένη σεζόν, σε σχέση με το ποδόσφαιρο που βλέπει τώρα, θα αντιληφθεί κάλλιστα τη διαφορά.

Και φυσικά αυτό δεν οφείλεται στις μεταγραφές που έγιναν. Απ’ τις οποίες ο Μπρινιόλι, ο Ρούμπεν Πέρεθ κι ο Παλάσιος μέχρι τώρα κάνουν τη διαφορά. Αν αυτούς τους τρεις τους έπαιρνε κάποιος μαγικά και τους τοποθετούσε στην περσινή ομάδα, θα άλλαζε κάτι; Όχι φυσικά.

Το θέμα είναι η δουλειά. Το θέμα είναι η συνέπεια στο έργο του προπονητή. Η συνέπεια των παικτών και η διάθεσή τους να παίξουν και για τον προπονητή. Ο Βιγιαφάνιες πριν κάποιες εβδομάδες, για πολλούς ήταν «τελειωμένος». Ο Μαουρίσιο φαινόταν να έχει χάσει τη θέση του στην ενδεκάδα. Ο Αϊτόρ καλά-καλά δεν ήταν καν στο μυαλό των οπαδών, ή είχε μπει στην ίδια ευθεία με τον Αγιούμπ.

Απ’ αυτούς τους παίκτες έχει πάρει πράγματα ο Γιοβάνοβιτς. Δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια ανόδου με αυτούς. Η αγωνιστική φιλοσοφία και η ταυτότητα που έδωσε ο προπονητής στην ομάδα, θα περάσουν σε νέο επίπεδο όταν έρθουν και οι παίκτες που θα μπορούν να βάλουν ψηλότερα τον πήχη.

Από μόνο του το γεγονός πως έστω για κάποιες εβδομάδες, ο Παναθηναϊκός είναι πλέον η πιο συνεπής ομάδα της χώρας, είναι σπουδαίο. Διότι ακόμη κι αν δεν έχει έρθει η… κανονικότητα για το «τριφύλλι», τα προηγούμενα χρόνια δεν γινόταν έστω να φανταστεί κανείς πως κάτι τέτοιο θα ήταν εφικτό χωρίς πενταπλασιασμό του μπάτζετ.

Δεν μπορεί κανείς να νομίζει πως τελείωσε η δουλειά λόγω του συγκεκριμένου γεγονότος. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να κάνει δεύτερο μισό στη σεζόν, ακόμη καλύτερο. Με σταθερότητα και σοβαρότητα και αγωνιστική άνοδο φυσικά. Συν τις προσθήκες που πρέπει να γίνουν.

Στόχος δεν μπορεί να είναι απλά η Ευρώπη. Στόχος πρέπει να είναι να χωθεί το «τριφύλλι» ανάμεσα στους πιο πάνω. Αγωνιστικά δεν έχει να ζηλέψει κάτι ούτε απ’ τον ΠΑΟΚ ούτε απ’ την ΑΕΚ. Αρκεί να στηριχτεί η προσπάθεια που γίνεται με το σωστό τρόπο.