Μπήκε στο σπίτι του!
Ο Γιάννης Πάλλας γράφει για το μεγάλο deal της παραχώρησης του ΟΑΚΑ στον Παναθηναϊκό και τι σημαίνει αυτό για τον σύλλογο
Ένας οργανισμός, ένας μεγάλος σύλλογος αποτελείται από τέσσερα πράγματα. Το έμβλημα του, τον κόσμο του, το γήπεδο του και τους τίτλους του.
Αν δεν έχει ένα από αυτά, νιώθει μισός, λειψός, ανολοκλήρωτος. Καλοί είναι οι τίτλοι, γιγαντώνουν έναν σύλλογο, τον κάνουν ξακουστό στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, αλλά το γήπεδο είναι εκείνο που τον κρατάει ΟΡΘΙΟ!
Ο Παναθηναϊκός για δεκαετίες, είχε τα τρία από αυτά. Του έλειπε το γήπεδο. ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ. Είχε το ΟΑΚΑ, ήταν όμως νοικάρης.
Για να αλλάξει μια λάμπα έπρεπε να ρωτήσει, δεν είναι λίγο πράγμα, να νιώθεις ξένος στον ίδιο σου το χώρο. Να μην μπορείς να βάλεις ένα καρφί στον τοίχο, να ανοίξεις καταστήματα, μπουτίκ, πάσης φύσεως εμπορικούς χώρους προς εκμετάλλευση, να διοργανώσεις, συναυλίες, συνέδρια. Να το έχεις κλειστό για έξι μήνες βρε αδερφέ.
Για να μην είμαστε άδικοι, δεν συναντούσε πάντα αρνήσεις, δεν μπορούσε όμως να αναπτυχθεί. Να πάρει το ρίσκο και ας αποτύχει. Η επιμονή του Δημήτρη Γιαννακόπουλου να προχωρήσει, να ολοκληρωθεί και να επισημοποιηθεί με τους σωστούς όρους το deal, δείχνει ότι υπάρχει και πλάνο και ρεαλισμός και αγάπη και φροντίδα και νοιάξιμο.
Αποτελεί ασφαλέστατα μια καλή αφετηρία, για έναν οργανισμό, αυτάρκη, αυτοδύναμο και αυτόφωτο. Τρεις λέξεις που θα έπρεπε να είναι ο μεγαλύτερος στόχος κάθε αθλητικού οργανισμού.