Ερωτική εξομολόγηση στα «Τρία Αδέλφια»
Ένα κείμενο ωδή για το ψητοπωλείο της γειτονιάς που μας σώζει στις Τσικνοπέμπτες.
Γράφει ο Κώστας Βαϊμάκης
Για κάποιους η Τσικνοπέμπτη είναι μια μέρα που βγάζουν τα πιο άγρια ένστικτά τους πάνω στο «τσιτσί». Που κάνουν ασχήμιες. Που κάνουν αίσχη. Που κάνουν πράγματα που θα ντρέπονται μια μέρα να πουν στα παιδιά τους. Που φτάνουν στα όρια του εμφράγματος. Που τρώνε σαν να μην υπάρχει αύριο, παρόλο που προχθές, είχαν φάει σαν να μην υπάρχει χθες. Είναι μια μέρα που την τιμούν οι Έλληνες με μεγαλύτερη ευλάβεια από κάθε Καθαρά Δευτέρα, κάθε Κυριακή του Πάσχα και κάθε 25η Μαρτίου. Είναι «Η Μητέρα Όλων των Μαχών» και ο Πατέρας και ο Θείος από το χωριό. Κι ας μην έχει καμία πραγματική σημασία, ας είναι μια ακόμα μέρα μέσα στη βδομάδα που κάνουν όργια με το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου: το παϊδάκι, το λουκάνικο, τη μπρι(τ)ζόλα, τη πανσέτα.
Διαβάστε περισσότερα στο Ratpack.gr