Γιατί το τάβλι βγήκε ξαφνικά από τις ζωές μας;
Ο Χρήστος Μπαρούνης γράφει για το ξεθωριασμένο πια τρίπτυχο «πόρτες-πλακωτό-φεύγα».
Κάθεσαι στο μπαλκόνι. Ρεμβάζεις. Από απέναντι, ένας ήχος διαπεραστικός, γρήγορος, κλιμακωτός, σαν από στρακαστρούκα που σκάει στον αέρα, περνά από το δεξί αυτί, διασχίζει τον εγκέφαλο και φεύγει από το αριστερό, αφού πρώτα σε έχει υποτάξει σε ένα νοσταλγικό brainstorming, με όλες εκείνες τις νεανικές αναμνήσεις: «Ζάρια», μονολογείς φωναχτά, παρορμητικά, προδομένος από τον ενθουσιασμό σου.
Πριν προλάβεις να παίξεις τα slides όσων εικόνων μπορείς να ανασύρεις από τα χρόνια της νιότης, σκάει νέος ήχος.
Διαβάστε περισσότερα στο Ratpack.gr