Μουντιάλ 2022: Μια μπάλα-όνειρο στα πόδια του Μέσι και των «αστέρων» του Κατάρ

Μια νέα μπάλα που ονομάζεται Al Hilm και σημαίνει το «όνειρο» θα χρησιμοποιηθεί στους τελευταίους τέσσερις αγώνες του Μουντιάλ του 2022.

Η εν λόγω μπάλα είναι διακοσμημένη σε μπορντό αποχρώσεις, που παραπέμπουν στην σημαία του Κατάρ, όπως ανακοινώθηκε σχετικά από την FIFA. Η Al Hilm, θα αντικαταστήσει την μπάλα Al Rihla, η οποία σημαίνει το «ταξίδι», που χρησιμοποιήθηκε μέχρι τώρα στην διοργάνωση.

Όπως αναφέρεται στο Δελτίο Τύπου των διοργανωτών:

«Η Al Hilm θα είναι η επίσημη μπάλα για τους ημιτελικούς, για τον αγώνα για την τρίτη θέση και για τον τελικό (σ.σ. ο οποίος έχει προγραμματιστεί για τις 18 Δεκεμβρίου στο στάδιο Lusail)».

Η μπάλα είναι κυρίως λευκή, με σκούρα κόκκινα μοτίβα, ενώ η... προκάτοχός της είχε μπλε και κόκκινες ρίγες τονισμένες με χρυσό.

Αυτή η νέα μπάλα της Adidas, είναι εξοπλισμένη με την τεχνολογία του ημι-αυτοματόματου οφσάιντ (SAOT), όπως και η Al Rihla, με έναν αισθητήρα τοποθετημένο στο κέντρο της μπάλας, που στέλνει δεδομένα 500 φορές το δευτερόλεπτο, καθορίζοντας με απόλυτη ακρίβεια τι συνέβη και πότε, στον αγωνιστικό χώρο.

Η FIFA, εισήγαγε την χρήση αυτής της τεχνολογίας κατά την διάρκεια του Μουντιάλ στο Κατάρ, με σκοπό να επιταχύνει και να κάνει πιο αξιόπιστες τις διαιτητικές αποφάσεις. Το SAOT, επιτρέπει τον καθορισμό της θέσης των παικτών και της μπάλας ανά πάσα στιγμή, διευκολύνοντας τον εντοπισμό οφσάιντ, χωρίς ωστόσο να αντικαθιστά την κρίση των διαιτητών.

Από αθλητική άποψη, οι τροχιές της μπάλας Al Rihla, θεωρήθηκαν αποδεκτές από τον Κλαούντιο Ταφαρέλ, προπονητή των Βραζιλιάνων τερματοφυλάκων:

«Δεν είναι κακή, αλλά δεν είναι 100. Θυμίζει λίγο την Jabulani (σ.σ. η μπάλα του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2010, που επικρίθηκε για τις... απρόβλεπτες τροχιές της. Αλλά υπάρχουν περισσότερα θετικά παρά αρνητικά στοιχεία. Δεν υπάρχουν τόσες πολλές παραλλαγές στην τροχιά, η μπάλα είναι καλή».

Οι μπάλες στο Μουντιάλ του Κατάρ, διαδέχθηκαν την «Telstar 18», την μπάλα για το Παγκόσμιο Κύπελλο 2018 στη Ρωσία, την «Brazuca» (Βραζιλία 2014) και την «Jabulani» (Νότια Αφρική 2010).

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies. Με τη χρήση αυτού του ιστότοπου, αποδέχεστε τους Όρους Χρήσης ×