Άλλοι έφυγαν με το ελικόπτερο…
Ειλικρινά είναι στιγμές που αισθάνομαι ότι ζω σε άλλη χώρα. Ή ότι κάποιοι είτε ζουν εκτός Ελλάδας ή βρίσκονται σ’ ένα γυάλινο κόσμο.
Διαφορετικά δεν μπορεί να εξηγηθεί το σοκ και η έκπληξη που ένιωσαν (όπως λένε…) πολλοί από τους… εθνοπατέρες μας για τον αποκλεισμό της Βουλής των Ελλήνων από χιλιάδες διαμαρτυρόμενους συμπατριώτες μας, οι οποίοι έφτασαν στα όρια τους (και να ‘ταν μόνοι αυτοί;), φλερτάροντας με την εξαθλίωση και την ανέχεια.
Αλήθεια από πότε η Δημοκρατία ενός τόπου κινδυνεύει όταν αυθόρμητα ο λαός εκφράζει την αγανάκτησή του;
Μήπως όλοι αυτοί που στείλαμε με την ψήφο μας στην Βουλή, θέλουν να μην μιλάμε και να σκύβουμε το κεφάλι, πληρώνοντας τα… σπασμένα και τις αμαρτίες άλλων;
Ειπώθηκε από βουλευτή του κυβερνώντος κόμματος ότι όλα αυτά που έγιναν έξω από το Κοινοβούλιο δεν τιμούν τον τόπο.
Όμως κανείς δεν εξήγησε στον εργάτη που βλέπει το εργοστάσιο του να κλείνει, στον υπάλληλο και στον συνταξιούχο που βλέπει αντίστοιχα το εισόδημά του μέρα με τη μέρα να συρρικνώνεται όλο και περισσότερο, στο νέο που αγωνιά να βρει μια αξιοπρεπή δουλειά και στον μικρομεσαίο που βλέπει να μπαίνει το ένα λουκέτο μετά το άλλο στις διάφορες επιχειρήσεις, αν τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση του τόπου σε συνεργασία με την τρόικα είναι τιμητικά;
Αλήθεια, μήπως περιμένουν από τον κόσμο να τους χειροκροτήσει κιόλας για όλα αυτά που βιώνουμε καθημερινά;
Και το καλύτερο το άφησα για το τέλος. «Θα τα παρατήσω όλα. Ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι θα χρειαζόταν η βοήθεια πυροσβεστών, αστυνομικών και κλεφτοφάναρων για να μπορέσω να φύγω από την Βουλή, χωρίς να φάω την μούντζα της αρκούδας».
Να θυμίσω στην κυρία βουλευτίνα ότι κάποτε στην Αργεντινή είχαν φύγει με το… ελικόπτερο.
Καληνύχτα σας…