Ο Πύρρος Δήμας στα θρανία

Ο πολύ-ολυμπιονίκης και νυν πρόεδρος της Ομοσπονδίας Άρσης Βαρών, απάντησε πρόθυμα σε κάθε ερώτηση, έστειλε το μήνυμα ότι, όλοι οι μαθητές πρέπει να ασχοληθούν με τον αθλητισμό. Οι ερωτήσεις οι περισσότερες αφορούσαν τον αθλητή Πύρρο Δήμα, αλλά υπήρχαν και οι πρωτότυπες, αλλά και αυτές που αφορούσαν τη ζωή του, όπως το τι ομάδα είναι:

Ποια είναι η αγαπημένη ομάδα σας;     
«Πρώτα είμαι εθνική ομάδα και μετά ΠΑΟΚ»

Όταν τελειώσατε την καριέρα σας, γιατί βγάλατε τα παπούτσια σας στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας;     

«Όταν ήμουν μικρός, είχα δει ένα μεγάλο παλαιστή να βγάζει τα παπούτσια του στον τελευταίο αγώνα της καριέρας του. Αυτό που έκανε μού άρεσε και αποφάσισα να το κάνω κι εγώ στην Αθήνα, όταν θα τελείωνα την καριέρα μου».

Τα πρώτα χρόνια των προπονήσεων ήταν δύσκολα;    
«Ήμουν 7,5 χρονών, όταν ξεκίνησα την ενασχόλησή μου με το άθλημα. Ήταν δύσκολα, αλλά και ταυτόχρονα όμορφα. 'Ηταν ένα γυμναστήριο, δίπλα από τις αίθουσες του σχολείου μου. Μία μέρα μπήκα μέσα και είδα κάποια βάρη κι έναν προπονητή. Ο τελευταίος μού είπε, αν ήθελα να ασχοληθώ με το άθλημα, κι εγώ είπα πως ήθελα. Αυτό ήταν. Την επομένη, ήρθε στο σπίτι μου και ρώτησε τους γονείς μου αν ήθελαν να ξεκινήσω την Άρση Βαρών. Από τότε άλλαξε η ζωή μου».     

Όταν κάνεις βάρη, μένεις κοντός;   
«Αυτή είναι η νοοτροπία και είναι εσφαλμένη άποψη. Αυτό δεν ισχύει, γιατί αν δει κάποιος, σήμερα, τους αθλητές της Άρσης Βαρών, στις μεγάλες κατηγορίες, θα δει ότι ασχολούνται και ψηλοί αθλητές. Είναι ένας μύθος, που δεν ισχύει».

Τα παιδιά δεν σταμάτησαν εκεί και ρώτησαν για τις καλές και καλές στιγμές, ποια μετάλλια θεωρεί πιο σημαντικά, αν έχει κρατήσει σχέσεις με τους άλλους της «ντριμ τιμ», αλλά και την υποδοχή του 1992…αλλά και τις δυσκολίες που περνάει η χώρα μας…

Υπάρχουν καλές και κακές στιγμές;   
«Σίγουρα. Υπάρχουν καλές στιγμές, χαμόγελα και ικανοποίηση, υπάρχουν λύπες, στεναχώρια και απογοήτευση. Αυτά πάνε μαζί. Θεωρώ, όμως, πως περισσότερες είναι οι καλές στιγμές. Είναι αυτές που μένουν στη μνήμη μας».

Ποια μετάλλια είναι πιο σημαντικά;     
«Δεν μπορείς να τα ξεχωρίσεις τα μετάλλια, γιατί το καθένα έχει κάτι διαφορετικό. Έχει τη δική του ιστορία. Για όλα έχω δουλέψει πολύ σκληρά και έχω αφιερώσει χιλιάδες ώρες προπόνησης».

Το 1992 η υποδοχή είχε κάτι ιδιαίτερο;   
«Θυμάμαι ότι είχε γίνει χαμός στο αεροδρόμιο. Μας υποδέχθηκαν χιλιάδες Έλληνες, μας αγκάλιαζαν, μας φιλούσαν, μας έραιναν με λουλούδια. Ήταν τρομερή εμπειρία. Ήμουν τότε μαζί με τη Βούλα και θυμάμαι πώς μας έπαιρναν στα χέρια. Η υποδοχή άγγιζε τα όρια της φαντασίας».

Είχατε κάποιο ίνδαλμα;

«Πάντα ήθελα να μοιάσω στο Γιούρι Βαρτανιάν, το σιδερένιο άνθρωπο. Εκείνος, κάθε φορά που ολοκλήρωνε μια προσπάθειά του, γύριζε το κεφάλι του. Αυτό που έκανε μού άρεσε και αποφάσισα να το κάνω και εγώ. Το έκανα στις προπονήσεις και στο τέλος το έκανα βίωμά μου».

Έχετε καλές σχέσεις με τα άλλα παιδιά της «ντριμ τιμ»;     
«Τα χρόνια που ήμουν μέλος της εθνικής ομάδας, ήταν μέλη και όλα τα υπόλοιπα παιδιά, που έχουν φέρει ολυμπιακά και παγκόσμια μετάλλια σε κορυφαίες διοργανώσεις. Ήμουν πολύ τυχερός, που ήμουν κι εγώ μέλος της εθνικής ομάδας. Σίγουρα, οι σχέσεις μας ήταν και είναι πολύ καλές. Έχουμε περάσει πολλά και μας έχουν δέσει σε μεγάλο βαθμό».

Όταν ήσασταν μικρό παιδί ασχοληθήκατε με άλλα αθλήματα;    
«Ήμουν ανήσυχο παιδί. Μικρός ασχολήθηκα με το ποδόσφαιρο, πάλευα με άλλα παιδιά. Είχα γενικότερα ανήσυχο πνεύμα. Πάντα, όμως, στο σχολείο, κοιτούσα, κρεμασμένος στα κάγκελα, τους αθλητές, που ήταν στο γυμναστήριο και έκαναν Άρση Βαρών. Πάντα ήθελα να ασχοληθώ μ' αυτό το άθλημα».

Υπήρξαν φορές που θέλατε να σταματήσετε την καριέρα σας;

«Πολλές φορές ήθελα να σταματήσω. Κυρίως το 2004, όταν έκανα τρεις εγχειρήσεις. Τότε, θυμάμαι, ότι μία μέρα έκανα προπόνηση και δύο ήμουν στην συντήρηση. Πολλές φορές ετοίμασα τη βαλίτσα μου να γυρίσω στο σπίτι μου, όμως πάντα έλεγα ότι πρέπει να προσπαθήσω μέχρι τέλος».

Τι έχετε να πείτε για το ντόπινγκ;

«Στεναχωριέμαι, όταν βλέπω παιδιά και γενικότερα αθλητές να καπνίζουν και να κάνουν καταχρήσεις. Πολύ περισσότερο, όταν κάνουν χρήση απαγορευμένων ουσιών. Εμείς, στην Ομοσπονδία, κάνουμε μεγάλη προσπάθεια για να εξαλειφθεί το πρόβλημα. Είμαστε αποφασισμένοι να βάλουμε «το μαχαίρι βαθιά στο κόκαλο». Θεωρώ ότι, όσοι κάνουν χρήση απαγορευμένων ουσιών, έχουν αδύναμο χαρακτήρα. Η Ομοσπονδία μας είναι καθαρή και συμβάλλουμε με κάθε τρόπο για να το πετύχουμε».

Η χώρα μας περνάει δύσκολα. Μπορεί να σηκώσει τα δικά της βάρη;

«Όπως σε κάθε οικογένεια, υπάρχουν δύσκολες στιγμές, έτσι και η χώρα μας περνάει δύσκολα. Πρέπει να τη στηρίξουμε με όλη μας τη δύναμη. Είναι δύσκολο αυτό που περνάει η Ελλάδα. Πρέπει να κάτσουμε κάτω από την μπάρα και να δουλέψουμε υπομονετικά. Στο τέλος, θα τα καταφέρουμε. Η Ελλάδα θα μείνει όρθια. Έχουμε μάθει τόσα χρόνια στα δύσκολα. Όπως και οι αθλητές της Άρσης Βαρών».

Τι προτείνετε στα μικρά παιδιά;

«Να ασχοληθούν με τον αθλητισμό. Δεν είναι ανάγκη να γίνουν πρωταθλητές. Όμως, οφείλει ο αθλητισμός να γίνει τρόπος ζωής. Ο αθλητισμός μόνο καλά μπορεί να προσφέρει».